سجاد آروانه، در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان»، با بیان اینکه هویت محله‌های قدیمی همدان حاوی حکایت‌های ناگفتهٔ بسیاری است، اظهار کرد: این هویت این روزها برای بسیاری از جوانان این دیار ناشناخته مانده است.

وی خاطرنشان کرد: در گذشته، کوچه‌ها، خیابان‌ها و محلات همدان با نام یکی از ساکنان قدیمی، اصحاب حرفه و پیشه خاص، یا اقوامی که از دیگر نقاط کشور به آنجا کوچ کرده بودند، نامگذاری می‌شد.

این فعال حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و گردشگری افزود: برخی محلات نیز به مناسبت فعالیت خاصی که افراد در آن انجام می‌دادند یا به دلیل وجود اداره، مؤسسه یا نهادی در آن محل، نامگذاری شده بودند.

وی با تأسف از پنهان ماندن علت نامگذاری بسیاری از معابر برای ساکنان امروزی، تصریح کرد: هریک از کوچه‌ها، محله‌ها و خیابانهای همدان دارای وجه تسمیه‌های است که متأسفانه به دلیل نبود اسناد معتبر، چگونگی آن نامعلوم مانده است.

آروانه به نمونهٔ بارزی از تدام هویت اشاره کرد و گفت: محلهٔ «قاشقتراشان» همدان هویت خود را حفظ کرده است، در گذشته، ساکنان این کوچه به ساخت قاشق، چمچمه و ملاقهٔ چوبی اشتغال داشتند و اکنون نیز با وجود تغییر شغل ساکنان، این محل با همان عنوان شناخته میشود.

وی با اشاره به اسامی کوچه‌پس‌کوچه‌هایی مانند سفیدابی، چپرخانه، نجارخانه، میرپنج، چشمه عبدالعظیم و ده‌ها نام عجیب و غریب دیگر، تأکید کرد: این نامگذاری‌ها اهمیت توجه به حرفه‌های سنتی و نخستین رخدادها در این دیار را گوشزد می‌کرده است.

این فعال حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و گردشگری به یکی از ویژگی‌های کالبدی مهم محلات قدیمی همدان اشاره کرد و افزود: در گذشته، محوطه‌هایی به شکل مربع، مستطیل یا ذوزنقه با نام «چمن» در برخی محلات وجود داشت که کانون تجمع و حیات اجتماعی محله بود. اطراف این چمن‌ها را مسجد، حمام، چشمه، زیارتگاه، سقاخانه و دکانهای مختلف فرا می‌گرفت.

وی توضیح داد: درختان تنومند این محوطه‌ها محل استراحت و تبادل اخبار بود، مسجد مجاور، محل برگزاری مراسم مذهبی و حمام، علاوه بر نظافت، محلی برای انجام حجامت یا کشیدن دندان به شمار می‌رفت.

آروانه از چمن‌های معروفی مانند ورمزیار، کلپا، کبابیان، محله حاجی، قزلان، چوپان‌ها و توت قمی‌ها نام برد و یادآور شد: متأسفانه برخی از این چمن‌ها مانند چمن ورمزیار و چمن چوپان‌ها بر اثر خیابان‌کشی یا کاملاً از بین رفته یا بخش کوچکی از آنها باقی مانده است.

وی با اشاره به کاسته شدن اهمیت چمنها با گذر زمان و احداث خیابان‌های جدید، عنوان کرد: امروز تنها آثاری از آنها بر جای مانده است.

این فعال حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی و گردشگری در پایان با بیان اینکه احیای این چمن‌ها می‌تواند به عنوان مراکز تجاری اجتماعی محل رفع نیازهای مردم مورد استفاده قرار گیرد، تصریح کرد: این اقدام می‌تواند از تمرکز امور در مرکز شهر و ازدحام آن بکاهد و از این مکان‌های تاریخی به عنوان اهرمی برای پیشبرد اهداف اجتماعی و اقتصادی بهره برد.

انتهای خبر/