عاطفه سمائی در یادداشتی از قصه کرونا که به درازا می‌رود، نوشت که مردم چطور با غفلتشان سیر صعودی مرگ‌ومیر ناشی از این ویروس را رقم می‌زنند.
معاون درمان دانشکده علوم پزشکی اسدآباد در این یادداشت نوشت: قصه کرونا در کشور به‌صورت رسمی از اسفندماه شروع شد و از آن زمان تاکنون ۵ ماه گذشته، هرگز تصور نمی‌کردیم این شیوع این‌قدر طولانی شود و به سبب کم‌لطفی برخی پس از افول بیماری، مجدداً مرگ‌ومیر بی‌سابقه را متحمل شویم.
وقتی اپیدمیولوژیست‌ها مدعی بودند تا پایان خردادماه این پاندمی طول می‌کشد، عده‌ای این تحلیل را بدبینانه‌ترین حالت ممکن می‌دانستند و حال در ابتدای مرداد هستیم و هنوز آمار مرگ‌ومیر در کشور سه‌رقمی است و سیر صعودی حکایت از غفلت عمومی دارد. شب گذشته ساعت ۱۱ جمعیت حاضر در پارک کنار بیمارستان و خانواده‌هایی که هیچ‌کدام ماسک نداشتند و بچه‌هایی که جست‌وخیز می‌کردند، مؤید این بی‌خبری عمیق بود؛ مردم خسته شده‌اند دلتنگ دور همی‌های گذشته هستند. چه اهمیت دارد که هرماه ۲۸ نفر از مدافعان سلامت که ۶۰ درصد آن‌ها پزشکانی هستند که حداقل ۱۲ ماه است کارانه نگرفته‌اند به خیل شهدای مظلوم این جهاد می‌پیوندند.
مردم حوصله‌شان از در خانه ماندن سر رفته و تفریح اولویت دارد نه این واقعیت تلخ که ۴۰ درصد از شهدای سلامت، پرستار و پرسنلی هستند که با حقوق حداقلی در حسرت در آغوش کشیدن فرزندانشان مظلومانه پر کشیدند.
تا به امروز ۱۰ درصد کل مبتلایان کرونا در کشور جزء کادر درمان بودند که تاوان بی‌مبالاتی افرادی را می‌دهند که قرنطینه، فاصله‌گذاری اجتماعی، رعایت بهداشت دست و استفاده از ماسک را شوخی می‌پندارند.
فراموش نکنیم این بی‌دقتی، حق‌الناس است. عزیزانی که در سنگر سلامت شهید شدند، اجرشان نزد خداوند متعال مأجور است. اما تک‌تک ما در قبال خانواده‌های داغدار ایشان مسئول هستیم. لطفاً به خاطر کودکان منتظر کادر درمان هم که شده، مسئولانه‌تر رفتار کنیم.
انتهای پیام/د