شاهکار دستگاه قضایی همدان برای حل یک پرونده با ۱۰۳۵ شاکی

به گزارش عصر همدان؛ یادش بخیر، روزگاری با روی آوردن به فعالیت اقتصادی برای خود کارآفرینی پر جنب و جوش بودم. اسم و رسمی داشتم و بر و بیایی.علاوه بر اخذ نمایندگی چندین استان برای ۲۱ نفر هم به طور مستقیم اشغالزایی ایجاد کرده بودم، حتی با خیرین مدرسه ساز هم همکاری می کردم و مرا به عنوان بانویی فعال می شناختند.

اما، حیف و صدها حیف.آن روزها و کجا و روزهای دربند کجا، یک روز، دو روز، سه روز و همچنان نزدیک به ۱۱ سال است در بندم، بند نسوان در زندان همدان.تجربه کار اقتصادی را آنچنان که باید نداشتم و با عدم مدیریت صحیح خود، هرچه رشته بودم پنبه شد. تا چشم باز کردم دیدم که با یک هزار و ۳۵ شاکی مواجه شده ام و بیش از ۱۲ میلیارد تومان بدهی.

خدای من! شوخی هم نبود، طلبکارانم حق داشتند و اما کاری از دست من ساخته نبود.پولشان را می خواستند.در نهایت رد مال و سه سال حبس شد حکم من و زندگی برایم شد جهنم.

آنقدر کفگیرم به ته دیگ خورده بود که حتی نتوانستم وکیل اختیار کنم و به دلیل عجز از پرداخت جریمه، ۱۰ سال و ۹ ماه در زندان به سر بردم.کشتی رویاهایم به گِل نشسته بود و ناامید از هرجا روزها و شب ها به در و دیوار زندان نگاه می کردم، یک اشتباه کوچک و ندانم کاری چه به روزگار من آورده بود! با خود هزاران بار می گفتم؛ یعنی می شود ورق زندگی من برگردد و به آن روزهای خوش قبل از زندان بازگردم.امید به آزادی نداشتم تا اینکه سال ۱۳۹۸، که گفتند دادستان جدید برای بازدید به زندان نسوان آمده، می خواهد مشکلات زندانیان را بررسی کند.گفتم او نیز مثل بقیه، می آید و می رود، سری می زند و حرفی، قولی هم شاید بدهد و پایش را که از زندان بیرون گذاشت، رفت که رفت و کاری برایم انجام نمی دهد.

اما گویا آن روز قرار بود بخت با من یار شود و دادستان به پرونده های جرایم مالی که متهمش بر اثر اشتباه غیرعمد به زندان افتاده بود، توجه ای خاص داشت و با نگاهی ویژه و با بهره گیری از امتیازات و ارفاقات قانونی به آنان مرخصی می داد تا خارج از زندان برای اخذ رضایت از شکات خود تلاش کنند.حق با او بود؛ زندان که باشی کسی بیرون از زندان دلش برایت نمی سوزد، باید خود بیرون بیایی و با هر برنامه ریزی رضایت طلبکاران را جلب کنی.

آن روز، مددجویان یکی یکی درخواست های خود را رو در رو، چهره به به چهره برای آقای خانجانی دادستان همدان مطرح می کردند و من هم سیر تا پیاز اتفاقات افتاده را برایش گفتم؛ که به پیر و به پیغمبر هیچ گاه نمی خواستم پول طرف هایم را بالا بکشم و این را هم قاضی پرونده متوجه شده، اما چه کنم که توان مالی برای راضی کردن طلبکارانم را ندارم و او تمام قد گوش داد. با وجود آن که نگران بودم دادستان همدان برود و پشت سرش را هم نگاه نکند، نمی دانم چرا آن روز از رفتارش دلم آرام گرفت. نجات دهنده من دقیقاً خود خودش بود، آمده بود و امیدهای مرا زنده کرد.گفت توکلت به خدا باشد من که هستم.حالا که غیرعمد و ناخواسته گرفتار زندان شدی وثیقه ای بگذار و از زندان خارج شو، برو و با کمک خیران و هر آن که می شناسی طلبکاران و شاکیان خود را راضی کن. و این شد که با مرخصی های طولانی و تکرار آن مرخصی ها، در خارج از زندان با بانویی خیر به نام “ز” که مرا به او معرفی کرده بودند، یک زمین به من هبه شد و دو وکیل به دنبال کارهای من افتادند.زمین فروخته شد و با همکاری تنگاتنگ آن بانوی خیر، مهربان و دوست داشتنی، طلبکارانم را یکی یکی با رد مال راضی کردم و طلب حلالیت گرفتم.هرچند تعداد اندکی از آنان باقی مانده، اما رضایت می گیرم.

مرخصی های من از زندان مدام به دستور دادستان تمدید می شد. در این مدت قوانین سایر کشورها به ویژه کشورهای مسلمانی به مانند مالزی را هم مطالعه کردم، متوجه شدم که این نوع برخورد دستگاه قضایی جمهوری اسلامی با افرادی مشابه من، یعنی دادن مرخصی برای خروج از زندان در راستای اخذ رضایت از شکات، شاهکار است و البته اجرای ارفاقات قانونی توسط دادستان همدان برای کمک به افرادی به مانند من بسیار ستودنی است.پیگیری هایی که هیچ گاه از سوی افراد دیگر ندیدم.