به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصرهمدان»،ساختار مالی، رسانه‌ای و فکری سیاست آمریکا چنان در هم تنیده با نفوذ این جریان‌هاست که هر نامزد موفق، ناگزیر به تبعیت از منافع آنان است.

 دونالد ترامپ نیز از این قاعده مستثنا نبوده است. او در دوره نخست ریاست‌جمهوری خود با اقداماتی نظیر خروج از برجام، اعمال تحریم‌های گسترده علیه ایران و انتقال سفارت آمریکا به بیت‌المقدس، عملاً بیشترین همسویی را با سیاست‌های صهیونیستی نشان داد.

با این وجود، تجربه شکست در انتخابات بعدی، برای او درسی روشن بود: بدون حمایت کامل لابی‌های یهودی، هیچ رئیس‌جمهوری در آمریکا تداوم سیاسی نخواهد داشت.

 اکنون که ترامپ بار دیگر در رأس قدرت آمریکا است و برای تثبیت موقعیت خود در دوره دوم تلاش می‌کند، بیش از گذشته به جلب رضایت محافل صهیونیستی نیاز دارد.

این نیاز، جهت‌گیری سیاست خارجی آمریکا را به‌ویژه در قبال ایران، سخت‌تر و خصمانه‌تر کرده است.  در چنین شرایطی، انتظار هرگونه امتیازدهی از سوی واشنگتن یا شکل‌گیری گفت‌وگویی سازنده با دولت ترامپ، واقع‌بینانه نیست. او ایران را نه به‌عنوان طرفی برای مذاکره، بلکه به‌عنوان ابزاری برای نمایش وفاداری خود به صهیونیسم سیاسی می‌نگرد.

افزایش فشارهای اقتصادی، سیاسی و حتی امنیتی علیه تهران، بخشی از همین نمایش وفاداری است.  به بیان روشن‌تر، سیاست ترامپ در قبال ایران در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش، نه از منطق گفت‌وگو، بلکه از محاسبات انتخاباتی و رضایت تل‌آویو پیروی می‌کند. ازاین‌رو، هرگونه مذاکره یا انتظار برای تفاهم، در این مقطع بی‌ثمر و فاقد مبنای راهبردی خواهد بود.

 در نهایت، باید اذعان کرد که قدرت در واشنگتن همچنان در گرو رضایت تل‌آویو است؛ و ترامپ نیز برای حفظ موقعیت خود، از این قاعده تخطی نخواهد کرد.

 مجید عیوضی

کارشناس ارشد مسائل آمریکا