به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان»، حجت‌الاسلام حمید ملکی، شامگاه پنجشنبه در یادواره سردار شهید علی چیت‌سازیان و شهدای اطلاعات‌عملیات لشکر ۳۲ انصارالحسین(ع) استان همدان در حسینیه امام خمینی (ره)، با اشاره به آغاز هفته بسیج، یاد و خاطره همه شهدا از صدر اسلام تاکنون را گرامی داشت و تأکید کرد: مراسم شهید چیت‌سازیان همواره باید متفاوت باشد؛ زیرا پس از ۳۸ سال همچنان دل‌ها را به‌سوی خود جذب می‌کند و تکراری نمی‌شود.

وی با اشاره به خوابی که در آن «شهید مسیب مجیدی» راه رسیدن به شهادت را «اشک» معرفی کرده بود، گفت: وقتی شنیدم این پیام به واسطه شهید علی چیت‌سازیان منتقل شده، فهمیدم رمز سلوک او همین اشک صادقانه است؛ چرا که چیت‌سازیان همیشه با گریه‌های بلند به استقبال معنویت می‌رفت.

 قائم‌مقام مدیر حوزه علمیه قم،  یکی از نخستین خاطرات فعالیت مشترک خود با شهید را روایت کرد و افزود: در نخستین شب گشت، وقتی شهید علی چیت‌سازیان با مادون‌قرمز منطقه را بررسی می‌کرد، ناگهان به‌شدت خود را زد و نگران شدم. تصور کردم دشمن در حال محاصره ماست. اما هنگام بازگشت، وقتی علت را پرسیدم، با گریه گفت: شیطان به من گفت ملکی می‌بیند تو چقدر شجاعی، و من برای دفع وسوسه هم خودم را می‌زدم و هم شیطان را.

وی با اشاره به این رفتار گفت: این نشانه تقواست؛ همان‌گونه که قرآن می‌فرماید اهل تقوا هنگام وسوسه شیطان متذکر می‌شوند. علی‌آقا در جهاد اکبر بود، نه فقط جهاد اصغر. به دنبال خلوص بود؛ تا جایی که در وصیت‌نامه‌اش تأکید می‌کند برای بهشت جبهه نروید و برای ترس از جهنم کشته نشوید، بلکه فقط برای رضای خدا.

ملکی با بیان اینکه ما از جایگاه واقعی شهدا آگاهی نداریم، گفت: همان‌طور که از ۱۲۴ هزار پیامبر تنها ۲۵ نامشان در قرآن آمده، اما ارزش مابقی کمتر نیست، شهدا نیز بی‌نیاز از تعریف ما هستند و این ما هستیم که به بازخوانی سیره آنان نیاز داریم.

وی سپس به خاطره‌ای دیگر اشاره کرد و گفت: وقتی از او پرسیدم چرا این‌قدر گریه می‌کنی، گفت آیا تا آخر مؤمن می‌مانم و گرفتار شیطان نمی‌شوم؟ این نهایت اخلاص بود؛ چنان‌که حضرت زهرا (س) فرموده‌اند کار خالصانه نزد خدا بهترین نتیجه را دارد.

قائم‌مقام مدیر حوزه علمیه قم با تأکید بر دغدغه معنوی شهید چیت‌سازیان افزود: بسیاری تصور می‌کنند او در پی تربیت دیگران بود، اما دغدغه اصلی‌اش تربیت خود و رشد معنوی جمع بود. پس از بازگشت از منطقه، یا راهی قم و مشهد می‌شد، یا به دیدار خانواده شهدا و علما می‌رفت. او در پی ساختن انسان الهی بود.

وی در پایان به آخرین خاطره خود اشاره کرد و گفت: چیت‌سازیان در خلوت سه درخواست داشت؛ روضه‌خوانی، و خواندن دو دعای یا دائم‌الفضل علی البریة و یا صاحب المواهب السنیة. 

انتهای خبر/