حجت‌الاسلام رضا غلامی‌روشن، در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان»، گفت: عصر امامت امام محمد باقر (ع)، که از سال ۹۵ هجری قمری و پس از شهادت پدر بزرگوارشان، امام سجاد (ع)، آغاز شد و تا سال ۱۱۴ هجری قمری ادامه یافت، مصادف با ضعف نسبی حکومت اموی و فرصتی تاریخی برای شیعه بود تا بتواند به ترویج و گسترش معارف اهل بیت (ع) بپردازد.

وی با بیان اینکه در این دوره، با تلاش‌های بی‌وقفه امام باقر (ع)، پایه‌های علمی مکتب تشیع استحکام یافت و بسیاری از مسائل و معضلات فکری و فقهی که در جامعه اسلامی مطرح بود، عنوان کرد: با هدایت و تبیین ایشان پاسخ داده شد.

این کارشناس مذهبی این دوره را «عصر طلایی» شکوفایی علوم اهل بیت (ع) دانست و ابراز کرد: امام باقر (ع) با بینش عمیق و دانش لدنی خود، راه را برای تربیت شاگردان بسیاری هموار کردند که بعدها هر یک به ستاره‌ای در آسمان علم و فضیلت تبدیل شدند.

لقب «باقرالعلوم»؛ تجلی شکافندگی دانش

وی با اشاره به اینکه یکی از بارزترین القاب امام پنجم شیعیان، «باقرالعلوم» به معنای «شکافنده علوم» است، تصریح کرد: این لقب که از زبان جدشان رسول اکرم (ص) به ایشان عطا شد، به گواه تاریخ و تایید اندیشمندان اسلامی، به درستی عمق و گستردگی دانش ایشان را بیان می‌کند. امام باقر (ع) در دوران امامت خود، با تبیین دقیق قرآن کریم، احادیث نبوی و سیره ائمه اطهار (ع)، بسیاری از حقایق پنهان و پیچیده علوم اسلامی را شکافتند و راه را برای درک عمیق‌تر مفاهیم دینی برای همگان گشودند.

غلامی‌روشن با بیان اینکه این لقب به عنوان نمادی از مرجعیت علمی بی‌نظیر امام باقر (ع) اشاره دارد، عنوان کرد: امام باقر (ع) چشمه جوشان علم و حکمت است که تشنگان حقیقت را سیراب می‌کرد.

وی افزود: امام باقر (ع) تنها پناهگاه شیعیان نبود، بلکه بسیاری از عالمان و متکلمان از فرقه‌های مختلف اسلامی برای حل مشکلات علمی خود به ایشان رجوع می‌کردند و از دریای بیکران علم ایشان بهره می‌بردند.

تربیت شاگردان و پایه‌گذاری مکتب علمی

این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه یکی از مهمترین خدمات امام باقر (ع) به جهان اسلام و به ویژه مکتب تشیع، تربیت نسلی فرهیخته از شاگردان بود، ادامه داد: این شاگردان که تعدادشان به صدها نفر می‌رسید، از نقاط مختلف جهان اسلام به مدینه می‌آمدند تا از محضر پر فیض ایشان بهره‌مند شوند.

وی با بیان اینکه چهره‌هایی چون محمد بن مسلم، زراره بن اعین، ابوبصیر، برید بن معاویه عجلی و فضیل بن یسار، از برجسته‌ترین اصحاب و شاگردان امام باقر (ع) هستند که هر یک به دلیل تبحر در فقه، حدیث، تفسیر و کلام، نقشی کلیدی در نشر معارف اهل بیت (ع) پس از ایشان ایفا کردند، ابراز کرد: این شاگردان، پایه‌های مکتب فقهی و حدیثی شیعه را بنا نهادند و میراث علمی امام باقر (ع) را به نسل‌های بعدی منتقل کردند. 

غلامی‌روشن مطرح کرد: ثمره این نهضت تربیتی، تولید یک ارتش علمی بود که هرگونه شبهه و انحرافی را پاسخ می‌گفت و مکتب تشیع را در برابر تهاجمات فکری و عقیدتی بیمه می‌کرد.

مبارزه با انحرافات و تحریفات فکری

وی با بیان اینکه علاوه بر تبیین و نشر علوم، امام باقر (ع) نقش فعالی در مقابله با انحرافات و تحریفات فکری و عقیدتی که در آن زمان در حال شیوع بود، ایفا کردند، گفت: ظهور فرقه‌ها و مکاتب مختلف با ایده‌های بعضاً نادرست، جامعه اسلامی را با چالش‌های جدی مواجه کرده بود که امام باقر (ع) با استدلال‌های قوی و با تکیه بر آیات قرآن و سنت پیامبر (ص)، به روشنگری پرداخته و مرزهای حق و باطل را روشن می‌کردند، این مبارزه فکری، به تحکیم مبانی اعتقادی شیعه و حفظ اصالت اسلام ناب محمدی (ص) کمک شایانی کرد.

 این کارشناس مذهبی افزود: این رویکرد امام باقر (ع) نشان‌دهنده بصیرت عمیق ایشان در مواجهه با چالش‌های فکری و تلاش برای صیانت از دین الهی بود.

وی با تأکید بر اینکه میراث علمی و معنوی به جا مانده از امام محمد باقر (ع)، تنها محدود به زمان حیات ایشان نیست، بلکه تا به امروز نیز منبعی غنی و الهام‌بخش برای جوامع اسلامی است، تصریح کرد: روایات و احادیث نقل شده از ایشان، تفاسیر ارزشمند قرآن کریم، و بنیان‌های فقهی که توسط ایشان نهاده شد، همواره مورد توجه عالمان و محققان قرار گرفته است. 

غلامی‌روشن با تأکید بر ضرورت مطالعه و پژوهش در سیره و کلام امام باقر (ع)، خاطرنشان کرد: گنجینه معارف امام باقر (ع)، راهگشای بسیاری از مسائل و مشکلات عصر حاضر است و می‌تواند نقش مؤثری در هدایت و روشنگری جوامع ایفا کند.

وی بیان کرد: امام محمد باقر (ع) نه تنها یک پیشوای دینی، بلکه یک معمار بزرگ علمی و فکری بودند که با بصیرت، دانش و تلاش بی‌وقفه خود، راه را برای استمرار رسالت انبیا و ائمه اطهار (ع) هموار ساختند و میراثی گران‌بها از علم و حکمت را برای بشریت به یادگار گذاشتند.

انتهای خبر/