حسن سجادی‌پور، در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان»؛ به تشریح اهداف، فرآیند پژوهشی و محتوای این اثر پرداخت و بر ضرورت معرفی الگوهای برجسته ایثار و مقاومت به نسل جوان تأکید کرد.

وی با بیان اینکه حدود چهار دهه از شهادت این سردار بزرگ سپری شده است، اظهار داشت: در طول این چهل سال، بسیاری از خاطرات درخشان و روایت‌های ناب از آن مرد بزرگ، عمدتاً به صورت شفاهی و در حلقه‌های دوستانه و میان همرزمانش نقل می‌شد. این خاطرات گران‌قدر، سینه به سینه منتقل می‌شد، اما خطر فراموشی یا تحریف در گذر زمان وجود داشت. بنابراین، احساس مسئولیت کردیم که این گنجینه را در قالب مکتوب و منسجم، برای نسل‌های حاضر و آینده حفظ کنیم.

نویسنده کتاب زندگی‌نامه شهید سردار رضا شکری‌پور «می‌روم تا مجنون بماند»،تصریح کرد: تقدیر الهی و توفیقی بود که پس از این سال‌ها، فرصتی حاصل شد تا زندگی پرفرازونشیب این شهید والامقام را در قالب کتابی مدون کنیم و تقدیم جامعه ایمانی و ایرانیمان کنیم. حس درونی و بازخوردهای اولیه نیز حاکی از تأثیرگذاری این اثر بود.

سجادی‌پور در توضیح ساختار و رویکرد کتاب خاطرنشان کرد: سعی کردم روایتی کاملاً مستند، واقعی و همه‌جانبه از زندگی شهید شکری‌پور ارائه دهم؛ از دوران تولد، کودکی و نوجوانی در شهر همدان، تا حضورش در عرصه‌های مختلف و نهایتاً نحوه شهادت‌اش. هدف ما قهرمان‌سازی نبود، بلکه می‌خواستیم یک «انسان نمونه»، یک «مؤمن انقلابی» را با همه ابعاد وجودیش معرفی کنم. او نیز مانند هر انسان دیگری، دوران کودکی و نوجوانی، شادی‌ها و رنج‌ها، و چالش‌های خاص خود را داشت، اما آنچه زندگی‌اش را ممتاز می‌کرد، وجود قطب‌نمای ایمان، تقوای الهی و عشق به خدمت بود که به تمام لحظات زندگی‌اش رنگ و بویی دیگر بخشیده بود.

وی به تبیین ویژگی‌های شخصیتی این شهید پرداخت و گفت: شهید شکری‌پور شخصیتی چندبعدی و جامع داشت. در دوران نوجوانی، فردی کوشا، بااستعداد، اهل تحصیل و موفق در هنرستان بود و مهارت‌های فنی قابل توجهی کسب کرد. همزمان، یک ورزشکار پرانرژی و قهرمان در سطح استان همدان در رشته‌هایی مانند دوومیدانی و کشتی به شمار می‌رفت. روحیه نشاط، تلاش و تعهد در همان سال‌ها در او مشهود بود.

این نویسنده افزود: «با پیروزی انقلاب اسلامی و سپس آغاز جنگ تحمیلی، ابعاد درخشان دیگری از شخصیت او شکوفا شد. هنگامی که در قامت یک فرمانده وارد میدان نبرد شد، صلابت، تدبیر، شجاعت و در عین حال، لطافت اخلاقی و شوخ‌طبعی‌اش را به نمایش گذاشت. یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های او که در خاطرات همرزمانش به کرات تکرار شده، «حس پدری» و تکیه‌گاه بودنش برای نیروهای تحت امرش بود. او تنها یک فرمانده عملیاتی نبود، بلکه پناهگاه و مراقبی برای یارانش محسوب می‌شد.

سجادی‌پور در ادامه به سایر جنبه‌های شخصیتی شهید اشاره کرد: اهل عبادت، قرآن و نماز بود و از همان نوجوانی در جلسات قرآن حضور فعال داشت. این معنویت، پشتوانه روحی و اخلاص در عملش بود. از سوی دیگر، تعهد اجتماعی و احساس مسئولیت او نسبت به مردم و مکتب، باعث شد از همه تعلقات دنیوی بگذرد و در راه خداوند جان‌بازی کند. این‌ها همه او را به الگویی کامل و دوست‌داشتنی تبدیل کرده است.

وی با اشاره به دشواری‌های گردآوری مطالب برای کتابی پس از چهار دهه، توضیح داد: آشنایی اولیه بنده با شهید، به دوران دفاع مقدس و به صورت دورادور برمی‌گشت. ایشان را به عنوان فرمانده‌ای خوش‌نام، بااخلاق و نورانی می‌شناختیم. اما برای تدوین این اثر، نیاز به تحقیقات میدانی وسیع و مصاحبه‌های عمیق بود. در این مسیر، بیش از صد ساعت مصاحبه مفصل و تخصصی با طیف وسیعی از افراد مرتبط انجام شد؛ از جمله خانواده شهید (پدر، مادر، خواهر و برادران)، دوستان صمیمی دوران کودکی و نوجوانی، همرزمان نزدیک در جبهه‌های نبرد، و افرادی که در کنگره شهدای استان همدان فعالیت دارند.

وی ادامه داد: این خاطرات پراکنده، ابتدا جمع‌آوری و سپس به دقت مطالعه و پالایش شد. برای رفع نقاط مبهم یا کمبودها، مصاحبه‌های تکمیلی متعددی انجام گرفت. در نهایت، تمام این داده‌ها در یک ساختار منطقی و بر اساس سیر زمانی زندگی شهید، تدوین و با زبانی روان و به روایت «اول شخص» نگارش شد تا برای مخاطب عام نیز جذاب و قابل ارتباط باشد.

نویسنده کتاب در بخش پایانی سخنانش به پیام اصلی کتاب پرداخت و اظهار داشت: پیام این کتاب می‌تواند این باشد: راه حقیقت، ایثار، فداکاری و عشق به پروردگار، هیچ‌گاه بسته نیست و به یک دوره خاص تاریخی محدود نمی‌شود. شهید شکری‌پور به نسل جوان می‌آموزد که هرکس در جایگاه و مسئولیت خود می‌تواند یک «مجاهد» باشد؛ خواه در عرصه علمی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی یا هر رشته دیگری. مسئولیت‌پذیری در برابر خدا، مکتب و مردم، کلید اصلی است.

وی تأکید کرد: این کتاب روایتگر این حقیقت است که انسان تا وقتی که این مسئولیت‌پذیری و تعهد را حفظ کند، همواره «زنده»، «الهام‌بخش» و «چراغ راه» است. جاذبه شخصیتی و معنوی شهید شکری‌پور پس از چهل سال، هنوز در دل همرزمانش زنده و تأثیرگذار است. این سرمایه عظیم تاریخی و معنوی باید به نسل جدید معرفی شود. امیدوارم این کتاب گامی هرچند کوچک در این مسیر باشد و جوانان ما با مطالعه آن، این الگوی تابناک را بشناسند و از او بیاموزند که چگونه می‌توان با تکیه بر ایمان و اخلاق، هم زندگی کرد و هم جاودانه شد.

انتهای خبر/