به گزارش پایگاه خبری تحلیلی عصر همدان؛ استان همدان قطب تولید سیب زمینی در کشور می‌باشد، هر ساله شاهد آن هستیم که مساحت بسیار زیادی از زمین‌های حاصلخیز استان، مخصوصٱ شهرستان بهار، به کاشت سیب زمینی اختصاص می‌یابد که حجم زیادی از آب‌های زیر زمینی استان، مصرف تولید این محصول می‌شود، با توجه به کم شدن نزولات آسمانی و مشکلات زیرساختی برای جمع‌آوری آب‌های جاری در زمان بارندگی، فشار زیادی به سفره‌های زیر زمینی وارد می‌شود.
از جای دیگر با کمال تأسف بیشتر محصولات تولیدی استان به محصولاتی تخصص می‌یابد که به آب زیادی نیاز دارد و بدتر از آن این محصولات به صورت خام فروشی از استان خارج شده که سود آن به جیب عده‌ی اندکی که با دلالی به سوداگری می‌پردازند، می‌رسد که این امر خودش به معضل بزرگ نابودی اشتغال سالم در شهر تبدیل شده که جوانان بسیاری را بیکار می‌کند! جالب تر اینجاست که استان همدان، هم به لحاظ مکانی، زیر ساختی، امکانات و هم از لحاظ داشتن نیروی انسانی شرایط بسیار خوبی برای تولید و فرآوری مواد غذایی دارد.
گفتنی است فاصله این استان از مرکز کشور فقط سه ساعت بوده و هزینه تولید در استان نسبت به شهر تهران کمتر بوده که این موضوع باعث شده است تا بازار فروش خوبی برای محصولات کشاورزی داشته باشیم.
همچنین این شهر، بجز شهر تهران، با استان‌های زنجان، کرمانشاه، کردستان، لرستان و اراک هم، هم‌مرز بوده که این امر، زمینه پیدا شدن بازار فروش این محصولات را آسان‌تر کرده است.
اما گویا برخی از مسؤلین برای رفع بیکاری جوانان به دنبال راه‌های محال و غیر ممکنی مانند اکتشاف نفت می‌باشند!
این خام فروشی در اکثر محصولات استان مانند( گوجه فرنگی، سیر، انگور، گردو، بادام و سیب زمینی)، همچنان ادامه داشته و از طرفی با این حجم از بیکاری فقط به تولید کننده مواد خام کارخانه‌های تولید مواد غذایی سطح کشور تبدیل شده است.
خبرنگار ما برای چگونگی فروش محصولات کشاورزی، گزارشی را از مردم تهیه کرده که این موضوع را از زبان مردم بازگو کند تا بتواند اینگونه صحبت‌ها و دغدغه مردم را به گوش مسئولین برساند.
علی اکبر ۳۸ ساله ساکن شهر همدان بوده او روستا زاده است و در این سال‌ها بخاطر مشکلات اقتصادی ناشی از ضرر مالی، از روستا به شهر مهاجرت کرده، اما هنوز شغل درست و حسابی نداشته و بعنوان کارگر فصلی مشغول بکار است.
این کارگر از نبود تعاونی‌ها در هر روستا شاکی بود و گفت: اگر هر روستایی برای خود تعاونی راه‌اندازی کرده و بطور مستقیم محصولات کشاورزی را بفروش می‌رساند، الان کشاورزان، وضعیت معیشتی مطلوب‌تری را داشته و به‌هیچ عنوان مهاجرت به شهرها را به جان نمی‌خریدند.
عبداله کشاورز دیگری بود که از واسطه‌گری دلالان شاکی بوده و ادامه داد: در این روزگار سخت اقتصادی که مسئولیت پنج نفر بر عهده من است، به سختی امرار معاش می‌کنم، کشاورز هستم، زمینی به مساحت دو هکتار داشته، در این چند سال اخیر هر محصولی را که کاشته‌ام بدلیل ارزان خریدن محصولاتم حسابی ضرر کرده‌ام.
وی افزود: اگر می‌شد پای دلالان را برای خرید و فروش محصولات کشاورزی قطع کرد، بسیاری از مشکلات معیشتی کشاورزان، حل شده و آنها را برای ادامه شغل شریف کشاورزی بیشتر ترغیب می‌کرد.
فریده همشهری دیگری که از بیکاری همسرش می‌گفت و ادامه داد: در روستا خانه و زندگی خوبی داشتیم، از راه کشاورزی ارتزاق کرده و تا حدودی راضی بودیم اما در این سال‌های اخیر بخاطر ضرر مالی، مجبور به فروش خانه و زندگی خود شدیم و به شهر مهاجرت کردیم، اما بدلیل نداشتن پول کافی برای اجاره خانه، به ناچار خادم حسینیه شده و با درآمد ناچیز آن به سختی گذران زندگی می‌کنیم.
وی افزود: در این سال‌ها با تحمل سختی‌ها، به کشاورزی مشغول بودیم، اما آنقدر محصولات را به قیمت ناچیز از ما خریداری می‌کردند، که همین موضوع باعث ضرر مالی ما شد، با این اوصاف ما دیگر قادر نبودیم به زندگی در روستا ادامه دهیم، برای آسایش زندگی به شهر مهاجرت کرده اما وضعیت بدتری نصیب ما شد. حال با این اوصاف آیا مسؤلین در زمینه‌ی خام فروشی محصولات غذایی و وجود دلالان در این زمینه که باعث ضرر و زیان کشاورزان و همچنین یکی از دلایل اصلی گرانی محصولات در سطح شهر شده، فکری اندیشیده‌اند؟
بنظر می‌رسد که با راه‌اندازی تعاونی‌های روستایی مختص هر روستا، حذف واسطه‌گران سوداگر برای خرید و فروش محصولات کشاورزان، بسیاری از مشکلات پیچیده این قشر زحمت کش را حل کرد و مهم‌تر از هر چیزی با این کار جلوی مهاجرت‌های بی‌مورد روستائیان را به شهرها گرفت.
انتهای پیام/سا