گفته اند و شنیده ایم که برترین اعمال، انتظار فرج است. اصلاً از همین انتظار است که روحمان قد می کشد. از همین انتظار است که می توان در شمارِ یارانِ مهدی قرار گرفت.
به گزارش عصر همدان؛ جشنِ بزرگی برپا شده است. سرتا سر کوچه، سرتا سر شهر و کشور و حتی شاید سرتا سرِ دنیا، همه جا آذین بندی شده است. همه در رفت و آمدند، لب ها خندان است. یکی شیرینی پخش می کند و آن یکی سینیِ شربت به دست ایستاده است. جشن آغازِ امامتِ مهدی موعودعج است. همان کسی که به ظاهر منتظرش هستیم. به ظاهر!
همان کسی که شب و روز برایمان دعا می کند. همان کسی که طاقتِ دیدنِ رنج هایمان را ندارد و هر روز برایِ گناهانمان استغفار می کند.
گفته اند و شنیده ایم که برترین اعمال، انتظار فرج است. اصلاً از همین انتظار است که روحمان قد می کشد. از همین انتظار است که می توان در شمارِ یارانِ مهدی قرار گرفت.
اما به راستی آیا ما، چون منتظرانِ حقیقی، انتظارِ موعود را می کشیم؟ و یا چشم به در دوخته و گوش به زنگ سپرده ایم تا کی ندایِ انا بقیه الله برسد؟ و آیا به راستی معنایِ انتظار این است؟ و آیا منتظَر سزاوارِ چنین انتظاری است؟
چون به دل رجوع کنیم و به ندایِ قلبمان گوش بسپاریم، پاسخِ پرسش هایی از این دست را می یابیم. انتظارِ واقعی شاید سکوت نکردن هایِ ما در برابر ظلم باشد و شاید دست گیری از مظلومان! معنایِ انتظار شاید نشاندن لبخند بر لبی باشد و !
فاطمه تخمه چی
انتهای پیام/آ