حضور پربرکت خادمان حرم مطهر امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) در میان مردم، نه فقط یک اتفاق، بلکه تجلی یک باور عمیق است؛ اینکه همه ما، به نیابت از آن دو گوهر ناب، خادمان این آستان مقدس هستیم و تلاش می‌کنیم تا ذره‌ای از مهر و کرامتشان را به جان‌های تشنه برسانیم.

شهر، این روزها رنگ و بوی دیگری گرفته است. گویی نسیمی از بهشت وزیدن گرفته و دل‌ها را به سوی مشهدالرضا و قم المقدسه پرواز می‌دهد. خادمان ملبس به لباس خدمت، با چهره‌هایی نورانی و لبریز از تواضع، در میان مردم رفت و آمد می‌کنند و هر نگاهشان، هر کلامشان، یادآور سخاوت بی‌کران امام مهربانی‌ها و شفیعه روز جزا است.

حضور این سفیران عشق، تنها به برگزاری مراسم و توزیع تبرکی محدود نمی‌شود؛ بلکه آن‌ها با دل‌های سرشار از ارادت، به دیدار بیماران می‌روند، با خانواده‌های شهدا هم‌نوا می‌شوند، در محافل فرهنگی و مذهبی شرکت می‌کنند و با هر قدم، بذر امید و ایمان را در دل‌ها می‌کارند.

چه زیباست هنگامی که یک خادم الرضا، دستان پینه بسته یک کارگر را می‌فشارد و از او برای تلاش بی‌وقفه‌اش قدردانی می‌کند. چه دلنشین است زمانی که یک خادم حرم حضرت معصومه (س)، با یک مادر داغدیده همدردی می‌کند و او را به صبر و بردباری دعوت می‌کند. این لحظات ناب، نشان از آن دارد که خدمت به آستان این بزرگان، محدود به جغرافیای حرم نیست؛ بلکه هر جا که دلی برای اهل بیت (ع) بتپد، آنجا عرصه خدمت است.

کودکان با دیدن لباس خادمان، چشمانشان برق می‌زند و بزرگترها، با احترام و اشک شوق، از آنان استقبال می‌کنند. این استقبال گرم، گواه آن است که پیوند قلبی مردم با امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س)، یک پیوند ناگسستنی است و حضور خادمان، این عشق و ارادت را بار دیگر زنده و پویا می‌کند.

فضای شهر، آکنده از عطر صلوات و زمزمه‌های توسل شده است. مردم، با دیدن خادمان، گویی خود را در صحن و سرای حرم احساس می‌کنند و دل‌هایشان مملو از آرامش و اطمینان می‌شود. این حضور، یادآور آن است که در پناه این دو نور الهی، هیچ بن‌بستی وجود ندارد و می‌توان با توکل بر خدا و توسل به اهل بیت (ع)، از هر گردنه‌ای عبور کرد.

خادمان، با تواضع و مهربانی، با مردم دیدار می‌کردند، دست‌هایشان را می‌فشردند، به درد دل‌هایشان گوش می‌دادند و با کلامی نافذ و چهره‌ای گشاده، آرامش و امید را به قلب‌هایشان هدیه می‌کردند. گویی فرشتگانی زمینی بودند که برای تجدید پیمان با معنویت و زدودن غبار روزمرگی، به شهر آمده بودند.

حضورشان در بیمارستان‌ها، رنگ دیگری به فضا بخشید. بیماران رنجور که درد و ناامیدی، توان از آن‌ها گرفته بود، با دیدن خادمان و استشمام عطر حرم، جانی دوباره یافتند. اشک شوق از چشمانشان جاری شد و لب‌هایشان به دعا و شکر باز شد. گویی دست شفابخش امام رئوف و نگاه مهربان حضرت معصومه، بر زخم‌هایشان مرهم گذاشته بود.

در مدارس و دانشگاه‌ها، جوانان با دیدن خادمان، با چهره‌ای مصمم‌تر و قلبی سرشار از ایمان، به استقبال آینده‌ای روشن رفتند. حضور خادمان، یادآور ارزش‌های والای دینی و اخلاقی بود و آن‌ها را به تلاش برای سربلندی ایران اسلامی و خدمت به مردم ترغیب می‌کرد.

در مساجد و تکایا، محافل نورانی برپا شد. خادمان، با بیاناتی شیوا و دلنشین، به تبیین فضائل اهل بیت (علیهم‌السلام) پرداختند و مردم را به پیروی از سیره پاک آن بزرگواران دعوت کردند. اشک‌های توبه و انابه، گونه‌ها را تر کرد و دل‌ها از نو با معبود خویش عهد بستند.

بازار شهر نیز از این عطر معنوی بی‌نصیب نماند. کسبه و بازاریان، با استقبال از خادمان، برکت را به کسب و کار خود دعوت کردند و با سخاوت و مهربانی با مردم رفتار نمودند. گویی حضور خادمان، وجدانی بیدار در دل‌هایشان ایجاد کرده بود.

شب‌های شهر، با نور پرچم‌های حرم و زمزمه دعا و نیایش، حال و هوایی روحانی و عرفانی به خود گرفت. مردم، گرد خادمان حلقه زده و از سرچشمه زلال معنویت آن‌ها سیراب می‌شدند. گویی تکه‌ای از بهشت، بر زمین شهر نازل شده بود.

ای امام رضا، ای پناه دل‌های بی‌قرار، ای هشتمین خورشید خراسان. نامت که می‌آید، دلم پر می‌کشد سوی آن گنبد طلایی، آن صحن‌های وسیع که عطر معنویت از آن می‌تراود. ایرانم به تو می‌بالد، به میزبانیِ پیکر پاکت، به آن همه زائری که از دور و نزدیک، با دلی شکسته و امیدی تازه، به پابوست می‌آیند. هر گوشه از این خاک، نشان از مهر تو دارد، از کرامت بی‌کرانت. چه بسیار دل‌هایی که در جوار تو آرام گرفته‌اند، چه بسیار گره‌هایی که به دست‌های شفابخش تو باز شده‌اند. ایرانم، با عطر رضوی‌اش، همواره در قلبم زنده است.

همه ما خادم الرضاییم؛ این فقط یک شعار نیست، بلکه یک باور قلبی و یک عزم راسخ است. هر یک از ما، در هر جایگاهی که هستیم، می‌توانیم با تأسی به سیره و روش امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س)، گره‌ای از مشکلات مردم بگشاییم، لبخندی بر لبی بنشانیم و قدمی در راه رضای خدا برداریم.

حضور خادمان در شهرها، فرصتی است مغتنم تا بار دیگر، عهد و پیمان خود را با خاندان عصمت و طهارت (ع) تازه کنیم و در مسیر خدمت به آنان و پیروانشان، ثابت قدم باشیم. 

راضیه حاجیلویی