یاسر عزیزی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان» با بیان اینکه حریم خصوصی در خانواده ابعاد گوناگونی دارد، گفت: از جمله حریم خصوصی می‌توان به حریم خصوصی عینی، روانشناختی و فیزیکی اشاره کرد.

وی با اشاره به اینکه در جامعه و فضاهای عمومی مانند اتوبوس، افراد معمولاً حریم فیزیکی مشخصی برای خود قائل هستند، افزود: اما در فضای خانه و میان زوجین، حریم فیزیکی به آن معنا وجود ندارد، در واقع، اصل ازدواج بر نزدیکی و یگانگی استوار است.

این روانشناس ادامه داد: بنابراین، تمرکز اصلی ما در این بحث، بر حریم روانشناختی است؛ به این معنا که در ارتباطات خود باید مراقب باشیم تا به یکدیگر آسیب نرسانیم.

عزیزی در پاسخ به این سوال که برای اینکه این حریم به بهترین شکل رعایت شود، چه نکاتی را باید مد نظر قرار داد، گفت: برای رعایت حریم خصوصی در خانواده، باید چرخه روابط زوجین را بررسی کنیم، و توجه داشته باشیم که روابط زوجین اشکال مختلفی دارد. 

وی با اشاره به اینکه گاهی یکی از زوجین سعی در کنترل یا هدایت دیگری دارد، افزود: اینجاست که بحث حریم خصوصی مطرح می‌شود؛ فردی که دائماً تلاش می‌کند همسرش را کنترل کند یا برای او برنامه‌ریزی کند، در واقع در حال تجاوز به حریم خصوصی اوست.

این روانشناس خاطرنشان کرد: سه مدل اصلی در روابط زوجین در خانواده وجود دارد و اولین مدل، «تعقیب کننده-دوری گزین» است، در این مدل، یکی از زوجین دائماً در حال تعقیب و پیگیری است، در حالی که دیگری سعی در فرار و دوری دارد، این چرخه را می‌توان از طریق دقت در صحبت‌ها و تعاملات زوجین تشخیص داد.

عزیزی با بیان اینکه مدل دوم، «سرزنشگر-تسکین دهنده» است، افزود: در این مدل، یک نفر دائماً غر می‌زند و سرزنش می‌کند، در حالی که دیگری سعی در آرام کردن و تسکین دادن او دارد، این مدل یک رابطه بیمارگونه است، زیرا فرد تسکین دهنده بعد از مدتی هویت خود را از دست می‌دهد و تنها به فکر آرام کردن طرف مقابل است. 

وی با اشاره به اینکه مدل سوم، «بیش فعال-کم فعال» نام دارد، گفت: در این مدل، یکی از زوجین بار تمام زندگی را به دوش می‌کشد، در حالی که دیگری کاملاً کنار کشیده و مانند یک کودک از او مراقبت می‌کند، در صورتی که در یک رابطه سالم، زوجین باید از یکدیگر مراقبت کنند، این سه مدل، از جمله مواردی هستند که به تدریج باعث سردی و چالش‌های جدی در زندگی زوجین می‌شوند.

این روانشناس ادامه داد: این الگوها در همان اوایل آشنایی شروع به شکل‌گیری می‌کنند، در واقع، ما بر اساس این الگوها، شریک زندگی خود را انتخاب می‌کنیم؛ به عنوان مثال، فردی که دوری گزین است، به طور ناخودآگاه فرد تعقیب کننده را برای ازدواج انتخاب می‌کند تا بتواند از او فرار کند.

عزیزی با بیان اینکه برخی زوجین می‌گویند «ما خیلی چیزها را به همدیگر می‌گوییم و چیزی را مخفی نمی‌کنیم»، گفت: در این خصوص باید گفت که گفتن تمام مسائل زندگی به همدیگر ممکن است چالش‌های جدی ایجاد کند و حتی با اصل رازداری در تناقض باشد.

وی با اشاره به اینکه برخی مسائل، رازهایی هستند که نزد خودمان نگه می‌داریم و نیازی به گفتن آن‌ها نیست، افزود: گفتن برخی مسائل می‌تواند توضیحات بیشتری را ایجاب کند و حتی باعث شود نگاه فرد مقابل به شما و خانواده‌تان منفی شود.

این روانشناس در پایان خاطرنشان کرد: بنابراین، باید آن‌چه را که گفتنش لازم است و اگر فرد بعداً بفهمد و برایش مهم باشد، بگویید اما گفتن چیزهای اضافی که ذهن طرف مقابل را بی‌جهت مشغول می‌کند، ضرورتی ندارد.

انتهای خبر/