یاسر عزیزی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان» با بیان اینکه در محیط خانواده حریم خصوصی تا جایی معنی دارد که در ارتباطات، اعضا به یکدیگر آسیبی نزنند، گفت: خیلی وقت‌ها مسئله حریم خصوصی درباره تلفن همراه مطرح می‌شود و این سوال پیش می‌آید که آیا رمز داشتن تلفن همراه درست است؟

وی با اشاره به اینکه ما باید مرزگذاری بین اعضای خانواده‌ داشته باشیم، افزود: برای مثال، بهتر است گوشی والدین رمز داشته باشد، اما این رمز را هر دو نفر(زوجین) بدانند و در اختیار یکدیگر قرار دهند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: در مجموع مرزگذاری باید بین زوجین و بین اعضای خانواده وجود داشته باشد، حتی بین خود زوجین هم باید مرزی وجود داشته باشد اما مرزی که در آن مشترک هستیم و از آن به بعد، مسائل مربوط به فردیت هر کدام از ما است. 

عزیزی با بیان اینکه روابط باید به گونه‌ای شکل بگیرد که سه مدل ارتباط  آسیب‌زننده و بیمارگونه‌ شامل «تعقیب کننده-دوری گزین»، «تعقیب کننده-دوری گزین» و «بیش فعال-کم فعال» باعث سوء استفاده از یکی از زوجین نشود، گفت: باید روابطی شکل بگیرد که هر دو با هم رشد کنند، اگر حریم خصوصی را به این شکل تعریف کنیم که هر جایی می‌خواهیم مخفی‌کاری کنیم و بگوییم این حریم خصوصی است، نیمی از مسائل زندگی که ممکن است خطرناک هم باشند و زیر سایه حریم خصوصی پنهان می‌شوند. 

وی با اشاره به اینکه کنترل‌گری یا نگاه کردن گوشی کار درستی نیست و نشان می‌دهد که اتفاق‌هایی در حال رخ دادن است، تصریح کرد: در مجموع این کار نشان‌دهنده بی‌اعتمادی است، و در چنین شرایطی، شفاف‌سازی و اطمینان‌بخشی لازم است.
 
این روانشناس ادامه داد: زوجین در مواقعی روان یکدیگر را آزار پنهان می‌کنند، یعنی آشکارا نمی‌بینید که این آدم دارد او را اذیت می‌کند، اما کاری می‌کند که او اذیت شود و ممکن است حتی لبخند هم بزند و دعوایی در کار نباشد، یکی از این آزارها، سرزنش و قضاوت است. 

عزیزی با بیان اینکه فردی که نیازهایش در خانواده برآورده نمی‌شود، ممکن است دیگران را دائم قضاوت و انتقاد کند تا دیده شود، تصریح کرد: این فرد به جای این‌که نیازهایش را مستقیماً بیان کند، شروع به قضاوت همسرش می‌کند.

وی با اشاره به اینکه خانمی که در خانه نشسته و همسرش از سر کار می‌آید، اگر از موضوعی ناراحت است و نیازهایش مورد توجه قرار نگرفته، نباید با ناراحتی و اعتراض از همسرش استقبال کند، گفت: این تصویری که آقا با آن مواجه می‌شود، باعث می‌شود که او کم‌کم انرژی منفی از خانه پیدا کند و دوست نداشته باشد به خانه بیاید.

این روانشناس خاطرنشان کرد: این رفتار به خاطر آن است که خانم از روز اول آن مسائل را که باعث ناراحتی او شده مطرح نمی‌کند، اسم این حالت را «شرطی شدن بدو ورود» می‌گذاریم؛ وقتی شما بدو ورود جریمه می‌شوید، دیگر از آن خیابان رد نمی‌شوید، وقتی بدو ورود به منزل، یک برگه جریمه به شما می‌دهند و این امتداد دارد، یعنی علت واکاوی نمی‌شود، پس زوجین باید هیجانات را کنترل کرده و انرژی منفی ایجاد نکنند.

عزیزی با بیان اینکه خانم‌ها باید این مسائل جزئی اما بزرگ را حتماً آموزش ببینند، عنوان کرد: در ابتدای ورود آقا به منزل باید اجازه داد آقا بیاید بنشیند و با لبخند با او صحبت کرد و پس از استراحتی کوتاه بیان شود که می‌خواهید راجع به موضوع مهمی صحبت کنید.

وی با اشاره به اینکه اگر آقا در این شرایط دوری می‌کند، یعنی دارد فرار می‌کند و شما باید او را تعقیب کنید، افزود:با این شیوه که بیان شد روند عوض می‌شود، چرا که اجازه داده می‌شود که آقا به منزل وارد شود و سپس صحبت را با لبخند شروع می‌شود.

این روانشناس ادامه داد: کنترل هیجانات اصل مهمی است که باید به آن توجه کرد، باید توجه داشت که هر صحتی را در زمان و مکان خود بیان کنید تا تأثیر بگذارد.

عزیزی با بیان اینکه وقتی جسم ما به هم می‌ریزد، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم روان سالمی داشته باشیم، عنوان کرد: به همین دلیل است که می‌گوییم خانم با یک چای به استقبال همسرش برود، با هر چیزی که او خوشحال می‌شود، با هر مدلی که می‌توانید آرامش ایجاد کنید، با این شیوه هیچ مردی از خانه دور نمی‌شود  و خانه مکانی امن برای زوجین می‌شود.

الگوی سرزنشگر در روابط سمی

وی با اشاره به اینکه در الگوی سرزنشگر هم با همین وضعیت مواجه هستیم، گفت: خانمی که دائماً سرزنش می‌کند، به‌ویژه در جمع باعث می‌شود که آقا از او دور شود، و یا برعکس ممکن است آقا نسبت به خانم چنین رفتاری داشته باشد که در مجموع این سرزنش‌ها باعث می‌شود که این خانم یا آقا منفعل شوند و بخواهند طرف مقابل را آرام کنند. 
این روانشناس خاطرنشان کرد: این موضوع تکرار می‌شود و تبدیل به یک چرخه سرزنشگر-تسکین‌دهنده می‌شود، این یک رابطه بیمارگونه است که باعث می‌شود حریم‌ها به هم بخورد در صورتی که آن زوج مقابل خودش نیاز دارد به این‌که یکی او را آرام کند.

عزیزی با بیان اینکه در این شرایط زوج تبدیل شده به پرستار تام‌الاختیار همسرش و تمام نیازهای خودش مغفول واقع شده است، تصریح کرد: حالا این آدم در خیابان، آدم‌های مختلفی را می‌بیند و در محیط‌های کاری با آدم‌های مختلفی آشنا می‌شود و این کم‌کم باعث می‌شود که متأسفانه آسیب روابط خارج از خانواده رخ دهد.

وی با اشاره به الگوی رفتاری بیش‌فعال و کم‌فعال عنوان کرد: زوجی پیش من می‌آمدند که خانم می‌گفت من می‌روم سر کار و آقا بعد از مدتی که دید وضعیت مالی من خوب است، استعفا داده و دیگر سر کار نمی‌رود و در خانه از بچه‌ها نگهداری می‌کند و با آن‌ها می‌نشینند بازی می‌کنند.

این روانشناس ادامه داد: جالب است بدانید این آقا ۲۰ ساله نبود، حدود ۴۴ سال سن داشت و توجیه آقا این بود که اگر این بچه‌ها را بخواهی به پرستار بسپاری، هزینه زیادی دارد در نتیجه من از آن‌ها پرستاری‌ می‌کنم!

عزیزی با بیان اینکه در این رابطه آقا کاملاً تبدیل شده بود به یک کودکی با آن دو کودک دیگر، شده بود کودک سوم خانواده، گفت: این خانم می‌رفت سر کار و درآمد ایجاد می‌کرد و به آن‌ها رسیدگی می‌کرد و خانم هم پذیرفته بود و می‌گفت خب نه اعتیاد دارد و نه کار بدی می‌کند اما موضوع اصلی این‌جا است که خانم هیچ‌وقت لذت این‌که یک همسر و تکیه‌گاه کنارش باشد را درک نمی‌کرد.

وی در پایان با اشاره به اینکه زوجین در هر رفتار خود باید دقت کنند که از جانب آن‌ها آسیبی به همسر خود نزنند، تصریح کرد: زوجین در بسیاری از رفتارها آگاهی نسبت به نتیجه عمل خود ندارند، در چنین شرایطی دریافت مشاوره بهترین راه نجات زندگی پیش از آن که مشکل بزرگ‌تر شود است.

انتهای خبر