به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصرهمدان»؛ دنیا غزه را می‌بیند. چشم‌های گرسنه کودکان را زیر آوار می‌نگرد. صدای گریه‌های ضعیفشان را می‌شنود. اما جهان سکوت می‌کند. این سکوت، مرگبار است. این سکوت، رضایت خاموش است. این سکوت، ننگ تاریخ معاصر بشریت خواهد شد.

کودکان غزه، نه در جنگل‌های دورافتاده، که در قرن بیست‌ویکم، زیر لنز دوربین‌ها، از گرسنگی می‌میرند. شیرخواران با دهان‌های بی‌قوت گریه می‌کنند، اما بطری‌های شیر نمی‌رسد. مادران بی‌پناه، با چشمانی اشکبار، به آسمان خالی از عدالت نگاه می‌کنند. سازمان‌های بین‌المللی هشدار می‌دهند: قحطی در حال وقوع است. یونیسف فریاد می‌زند: کودکان در معرض مرگ قرار دارند. اما گوش‌های قدرتمندان جهان بسته می‌ماند.

این سکوت جهانی، تصادفی نیست. این سکوت، انتخاب است. انتخاب سیاستمدارانی که منافع ملی را بر جان کودکان ترجیح می‌دهند. انتخاب رهبرانی که کرسی‌های قدرت را بر فریادهای بی‌پناهان مقدم می‌دانند. شورای امنیت سازمان ملل، که باید نگهبان صلح باشد، بارها وتو می‌خورد،  یا بیانیه‌های بی‌دندان صادر می‌کند. کشورهایی که پرچم حقوق بشر را بر می‌افرازند، سلاح‌های مرگبار تأمین می‌کنند.

دیپلماسی، پشت درهای بسته درجا می‌زند، در حالی که زمان برای کودکان غزه به پایان می‌رسد. رسانه‌های جریان اصلی گاه سطحی می‌پردازند، گاه انحراف ایجاد می‌کنند. سکوتی سنگین، فریادهای کمک‌خواهی را در خود خفه می‌کند. این سکوت، همدستی در جنایت است. سکوت شما، آقایان و خانم‌های مسئول، خون کودکان بی‌گناه را بر دستان شما می‌ریزد.

هشدار به قدرت‌های جهانی و نهادهای بین‌المللی

سکوت شما شکسته خواهد شد، اما نه توسط دیپلماسی! تاریخ، قاضی بی‌رحمی خواهد بود. نسل‌های آینده، نام شما را به عنوان «ناظران مرگ کودکان»؛ ثبت خواهند کرد. آن روزی خواهد رسید که از شما بپرسند: وقتی قحطی کودکان را می‌کشت، شما کجا بودید؟ چرا مسئولیت حمایت (R2P) را فقط برای منافع خود تعریف کردید؟ این دوگانگی اخلاقی، اعتبار شما را نابود خواهد کرد. بشکنید این سکوت مرگبار را! فوراً همه فشار ممکن را برای آتش‌بس پایدار و ورود بی‌قید‌و‌شرط کمک‌های انسانی اعمال کنید. کانال‌های حیات را بگشایید. محاصره گرسنگی را متوقف کنید.

هشدار به رهبران جهان اسلام و کشورهای عربی:

تماشای منفعلانه این فاجعه، خیانت به امت است. وجدان‌های خود را بیدار کنید. اختلافات فرعی را کنار بگذارید. تمام توان دیپلماتیک، اقتصادی و مردمی خود را متمرکز کنید. از هر مجرای ممکن، کمک‌ها را به قلب غزه برسانید. در صحنه‌های بین‌المللی، فریاد واحد و قاطع سر دهید. سکوت شما نیز تأیید ضمنی این جنایت است. مسئولیت شما سنگین‌تر است. عمل کنید، پیش از آنکه دیر شود و نفرت و یأس، جای امید را بگیرد.

هشدار به وجدان عمومی جهانیان: سکوت را نپذیرید. فریاد بزنید. به نمایندگان خود فشار بیاورید. در خیابان‌ها، در فضای مجازی، در کلیساها، مساجد و کنیسه‌ها، صدای غزه شوید. کمک‌های خود را ادامه دهید. اجازه ندهید عادت، حس‌انسانیت شما را بمیراند. کودکان غزه به انسانیت شما امید بسته‌اند.

فراموش نکنید گرسنگی، سلاحی کند اما کشنده است. بمب‌ها بدن‌ها را پاره می‌کند، گرسنگی روح‌ها را از پای درمی‌آورد. مرگ تدریجی یک کودک بر اثر گرسنگی، فریادی خاموش علیه تمدن بشری است. این فاجعه، تنها مختص فلسطین نیست؛ آزمونی برای انسانیت همه ماست. تاریخ، نه تنها عاملان مستقیم، که ناظران ساکت را نیز محکوم خواهد کرد. وجدان‌های خاموش امروز، فردا پاسخگو خواهند بود. این سکوت مرگبار باید شکسته شود، پیش از آنکه آخرین نفس‌های کودکان بی‌گناه، آخرین ندا برای بیداری وجدان جهان باشد. غزه امروز، کوره آزمایش انسانیت است. نمره ما چیست؟ زمان در حال اتمام است. عمل کنید، پیش از آنکه فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر رخ دهد و ترومای این نسل، ابدی شود. سکوت شما امروز، ننگی ابدی بر دامان تاریخ خواهد نشاند.

طاهره معصومی