روایت قیام سالار شهیدان در طول قرن ها در جنگ روایت ها پیروز و زنده مانده است و اگر بخواهیم حدیث اصلی این نهضت برای همیشه فراگیر بماند و جهانیان با شناخت از حسین(ع) گرد جمع شوند، بیش از پیش نیازمند بیان چرایی آن واقعه جانسوز هستیم نه طرح چگونگی آن، مسئله ای که وامق تویسرکانی یکی از نوحه سرایان کشورمان هم بر آن تأکید دارد.
به گزارش خبرنگار عصرهمدان؛ محرم است و دسته های عزاداری سالار شهیدان همچون هر ساله برپا شده و همه شهر سیاه پوش حسین(ع).
برخی نوحه ها فلسفه عزاداری ها را تنزل داده اند!
فلسفه دسته های عزاداری و نوحه های خوانده شده چیست؟ آیا قرار است بر طبق عادت دسته عزاداری به راه اندازیم و از چشم های قشنگ عباس(ع) و قد و بالای رعنای علی اکبر(ع) حرف بزنیم و نوحه سر دهیم؟! آیا فلسفه عزاداری ها اینقدر تنزل یافته؟
در حالی که نوحه های قدیمی همه حماسی، پر مغز و پر معنا بود، هرچند که در عصر حاضر نیز نوحه هایی این گونه پر محتوا سرورده می شود، اما به مانند سابق نیست.
دسته های عزاداری فلسفه های بسیار دارد، اینکه ما دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت هرساله نشان می دهیم که لشکرمان برای خونخواهی سیدالشهداء(ع) و یاران با وفایش آماده است و آماده تر می شود و این لشکر قرار است به یاری خدا در امتداد عاشورا لشکر امام عصر(عج) باشد، همان خونخواه اصلی ثارالله با شعار یا لثارت الحسین(ع).
جهانی شدن نهضت حسینی نیازمند بیان چرایی واقعه جانسوز عاشورا است نه چگونگی آن
همچنین باید دقت داشت در نوحه سرایی “چرایی” به شهادت رسیده شدن نوه رسول خدا(ص) مطرح شود؛ نه چگونگی آن تا با نشر محتوا و چرایی وقوع آن حادثه هولناک تاریخ بشریت، جهانیان با محبت حسین(ع) گرد هم جمع شوند و زمینه ظهور فراهم شود.
اینکه نوحه ها تنها به چگونگی واقعه عاشورا بپردازد در شأن اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیست، اگر تنها بگوییم حضرت عباس(ع) با چشمان زیبا و قدی رشید برای تشنگان کربلا به دنبال آب رفت و شهید شد، در حق ایشان جفا نکرده ایم؟ در حالی که باید بپرسیم چرا عباس(ع) آن گونه رفتار کرد و آن گونه به شهادت رسید، و ولایتمداری اش نشان دهیم.
در این باره به سراغ حاج حسین بیات، معلم بازنشسته و شاعر معروف تویسرکانی متخلص وامق تویسرکانی رفتیم.او ۴۰ سالی می شود که نوحه سرایی کرده و در مدح اهل بیت(ع) اشعار پر مغزی سروده است.
نوحه های حماسی یک شاعر تویسرکانی برای سالار شهیدان
عصرهمدان: در روزهای منتهی به پیروزی انقلاب چگونه نوحه می سرودید و نوحه ها بر چه مضامینی بود؟
بیات( وامق تویسرکانی): در آن روزها و همچنین از نخستین روزهای پیروزی انقلاب که مصادف با محرم و صفر بود، صلاح بر آن بود، نوحه ها حماسی و منطبق با قیام عظیم سالار شهیدان سروده شود و با مسائل انقلابی گری هم در یک راستا باشد و این گونه سرودم که؛ “کشته شد مردمان سالار دین، شاه شهید تا نمیرد دین حق از ظلم کفار پلید، ننگ بر قوم یزید ننگ بر قوم یزید” و نوحه خوانده می شد و این دوبیتی را مردم به عنوان واگیر نوحه می خواندند.
در جایی دیگر هم از زبان امام حسین(ع) که خطاب به کوفیان می فرمایند، شما صدها نامه برای ما فرستادید من فرزند علی(ع) و زهرای اطهرم، من فرزند رسول خدا هستم؛ ای بی غیرتان مگر صدها نامه ارسال نکردید، حال همچون گرگ ها جلوی ما را گرفته و آب را بر خاندان ما بسته اید؟! یزید پیغام داده که یا تسلیم شوم یا با اهل بیتم کشته.غافل از اینکه تسلیم شدن در برابر یزید ننگ است، پس کنون که شما کوفیان حرف های مرا متوجه نمی شوید، اگر قرار است دین خدا با خون من آبیاری شود ای شمشیرها مرا دریابید.
و من برای این سخنان امام حسین(ع) این گونه نوحه سروردم؛ “ای کوفیان من بر شما مهمانم، من پاره ای از پیکر قرآنم، پرورده زهرا خویش در دامانم، محکمتر از آهن بود پیمانم، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …
چون شد که بشکستید پیمان با من، کردید قصد جان چون گرگان با من، ای ناکسان بینید عطشان طفلان و زنان و پریشان با من، ما عترت پاک رسول اللهیم، جانباز دین و اصل ثاراللهیم، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …
کرده است مجبورم یزید کافر، تا خود کنم تسلیم آن ستمگر یا کشته گردم با جمیع یاور، غافل که این ننگ نگردم باور من خود شهادت را به جان خواهانم، باشد همین خون ضامن قرآنم، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …
گیرید ای شمشمیرها جان من، تا زنده ماند حکم قرآن من، گر بر دردید سر تا به دامان من، یک جو کم نگردد ز ایمان من، مردن به از تسلیم خون آشامان، فخر است برمن مردن در میدان، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …”
شأن شهدای کربلا را با بیان ویژگی های ظاهریشان پایین نیاوریم
عصرهمدان: برای حضرت عباس(ع) نوحه هایی برخی می سرایند که تنها به ظاهر ایشان پرداخته شده و اصل چرایی شهادتش عنوان نمی شود، نظر شما چیست؟
بیات( وامق تویسرکانی): شأن حضرت ابوالفضل(ع) بالاتر از این حرف هاست که تنها به ظاهر ماجرای شهادتش بپردازیم، ایشان یک ولایتمدار به تمام معنا بود که راه و رسم ولایتمداری و امام دوستی را در عمل نشان داد.
بی شک اگر بخواهیم برای علمدار دشت کربلا، آن بزرگمرد با غیرت به بیان چشم زیبا و مسائلی ظاهری از این دست بپردازیم، در حقش به حق حفا کرده ایم.
باید ما و نسل های بعد از ما بدانیم عباس(ع) برای چه آن گونه به شهادت رسید نه تنها بیاییم و چگونگی شهادتش را بیان کنیم، دیگر این روزها همه از چگونگی شهادت ایشان و دیگر شهدای دشت کربلا مطلع هستند، مسئله اصلی آن است که خاندان عصمت و طهارات را چرا به شهادت رساندند؟ چرا به آنان خارجی می گفتند؟ چرا بردن نام امام علی(ع) را مردمان آن زمان ننگ می دانستند؟ آیا بازی و فریب معاویه و فرزند کافرش یزید با ساده لوحان نبود تا مردمان آن دوران را به هر طریقی فریب دهند و با بدعت ایجاد کردن در دین، اسلام را از مسیر حقیقی خود منحرف سازند؟
ضرورت پرداختن به چرایی واقعه جانسوز عاشورا نه چگونگی آن/باید بدانیم چرا حسین(ع) را به قتلگاه کشاندند نه چگونه
آیا اگر به همان تربیب پیش می رفت خوردن شراب را هم حلال نمی دانستند.آن روزها یزید به اسم خلیفه مسلمین حلال خدا را حرام می کرد و حرام خدا را حلال و جزء با تقدیم شدن خون نوه رسوال الله به آن شکل دین اسلام زنده نمی ماند.
پس به دور از انصاف است که تنها بیاییم در نوحه هایمان به چگونگی واقعه بپردازیم و نگوییم چرا حسین(ع) را به قتلگاه کشاندند و اگر این گونه قیام عاشورا را معرفی کنیم در حق دین جفا کرده ایم.
به طور مثال آیا بهتر نیست در نوحه سرایی خود ولایتمداری محض حضرت عباس(ع) را نشان دهیم.
حماسه عاشورا را حماسی بیان نکنیم نه ظاهری
عصرهمدان: آیا برای سقای دشت کربلا هم مطلبی در شأن ولایتمداری ایشان سروده اید؟
بیات(وامق تویسرکانی): بله، “من جان نثار خاندان مصطفایم، عباسم و سقای کربلایم، دست از امام خود بر ندارم، گر تیره گردد خود روزگارم.”
و به همین ترتیب نوحه ادامه پیدا می کند و چرایی علت شهادت ابوالفضل(ع) و دفاع ایشان از حرم آل الله، به ویژه ولایتمداریش را بیان می کنم.حماسه عاشورا را حتی با سروده های حماسی نمی توانیم به خوبی نمایان سازیم، آن واقعه تلخ، آنقدر جانسوز است که در ابیات ما نسختی و دردش ما نمی گنجد.
جهانیان با شناخت از نهضت حسینی در برابر کفر گرد هم جمع می شوند
عصرهمدان: برخی ها می گویند در خانه بنشینید و عزاداری کنید! شما این مطلب را می پسندید؟
بیات(وامق تویسرکانی): هرچند که به فرموده نبی مکرم اسلام(ص) با ریخته شدن خون امام حسین(ع) حرارتی در دل ها ایجاد می شود که هرگز خاموش نمی شود، اما ما نیز وظیفه ای داریم و برای زنده نگهداشتن نهضت حسینی(ع) باید عزادرای هایمان به صورت علنی اقامه کنمی، البته در این شرایط کرونا با رعایت شیوه نامه های بهداشتی.
روضه سیدالشهدا(ع) هیچ گاه نباید تعطیل شود حتی با حضور یک نفر، اگر در خانه بنشینیم و این روضه ها را علنی برگزار نکنیم بی تردید عزاداری هایمان کمرنگ و گمرنگ تر می شود و نهضت عاشورا و پیام آن واقعه عظیم به انحراف کشیده می شود.
دسته های عزاداری؛ یعنی لشکری همیشه برای خونخواهی سیدالشهداء(ع) آماده است
این دسته های عزاداری ها است که روشنکفران غرب و شرق را به فکر واداشته است که حسین(ع) کیست که همه عالم دیوانه اوست. حتی هندوها هم در مدح و ثنای امام علی(ع) و امام حسین(ع) اشعار بسیاری سروده اند.
بی شک محبت امام حسین(ع) قلوب ملت های جهان را به همدیگر وصل می کند و نباید بگذاریم آن حماسه بزرگ به دست فراموشی سپرده شود و هر لحظه و هر ساعت و هر زمان بگوییم که لشکری برای خونخواهی از ایشان زنده است و وظیفه ما است تا آن نهضت را هر ساله علنی نشان دهیم آن هم با عزاداریهایمان.
و حاج حسین بیات متخلص به وامق تویسرکانی حتی با گلویی گرفته در آخر مصاحبه با خبرنگار عصرهمدان؛ نوحه ای را سر می دهد که اکنون شاگردانش که استاد دانشگاه شده اند همچنان آن نوحه را سر می دهند، همچون زمان نوجوانیشان که از اعماق دل فریاد می زند و به اعماق آسمان ها می رفت…
“ای کوفیان من بر شما مهمانم، من پاره ای از پیکر قرآنم، پرورده زهرا خویش در دامانم، محکمتر از آهن بود پیمانم، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …
چون شد که بشکستید پیمان با من، کردید قصد جان چون گرگان با من، ای ناکسان بینید عطشان طفلان و زنان و پریشان با من، ما عترت پاک رسول اللهیم، جانباز دین و اصل ثاراللهیم، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …کرده است مجبورم یزدید کافر، تا خود کنم تسلیم آن ستمگر یا کشته گردم با جمیع یاور، غافل که این ننگ نگردم باور من خود شهادت را به جان خواهانم، باشد همین خون ضامن قرآنم، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …
گیرید ای شمشمیرها جان من، تا زنده ماند حکم قرآن من، گر بر دردید سر تا به دامان من، یک جو کم نگردد ز ایمان من، مردن به از تسلیم خون آشامان، فخر است برمن مردن در میدان، هرگز نخواهم داد تن به ذلت هیهات و صد هیهات از این مذلت …”
انتهای پیام/ز