کارکنان حوزه قضایی شیرین سو، جهادگران عرصه عدالت

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«عصر همدان»؛ به نقل از روابط عمومی دادسرای عمومی و انقلاب مرکز استان همدان؛ جمله معروفی از شهید تهرانی مقدم است که می گوید؛ «فقط انسان های ضعیف به اندازه‌ امکاناتشان کار می کنند.» این را درک نکرده بودم تا اینکه فعالیت کارکنان دستگاه قضایی در شهرها و بخش های دور دست را مشاهده کردم.
کار در دستگاه قضایی سخت و در شهرها و بخش های کوچک به دلیل کمبود امکانات سخت تر.برای همین به سراغ دادگاه عمومی بخش شیرین سو می رویم.بخشی با حدود ۲۴ هزار نفر جمعیت.
دادگاه در امتداد مسیری قرار گرفته که با حدود صد متر ما را به خارج از شهر هدایت می کند! انگار ساختمان را در دست گرفته و فشرده اند، به قول امروزی ها از دو طرف پرس شده است.
اینجا یک قاضی با چند کارمند به پرونده های قضایی مردم رسیدگی می کنند، در حالی که هوا برای نفس کشیدنشان گاه به اندازه نیست.
آن سو پیرزنی را خواهیم دید که پس از گذشتن از خانِ پله های بسیار، خسته و نالان از دست جفای روزگار، دست بر نرده ها گذاشته و خسِ خسِ نفسش با صدای زانوهایش گره خورده و به گوش می رسد.برگه ها را پرِ چارقتش گذاشته و آن را به کمر بسته، مبادا در حین پله نوردی از دستش رها شود.اگر بخت با او یار باشد صندلی برای نشستن می یابد.
ماهانه بیش از ۲۰۰ پرونده حقوقی، کیفری و اجرای احکام به دادگاه این بخش وارد می شود و کارمندان و آن تک قاضی، آن گونه که باید فرصت سرعت بخشیدن به کارها را حتی با اضافه کاری ندارند.طبیعی است آن هم با این امکانات و تجهیزات اندک.بسیار شده تا غروب در محل کار حضور دارند و حتی قاضی عمده شب ها به پرونده ها رسیدگی می کند تا حق را به حق دار و دلی را شاد کنند.
شنبه ها تا چهارشنبه ها اوج شلوغی حضور ارباب رجوع است.صندلی ها که در برابر خستگی ها کم می آورند، پله ها هم به داد آن تعداد مراجعه کننده نمی رسد.
اینجاست که قاضی می گوید؛ دست بجنبانید فلان پرونده را بیاورید و آن کارمند لایی کشان از میان آن همه تعداد ارباب رجوع، ببخشید! ببخشید! گفته و به اتاق کناری می رود و پرونده را باز، لایی کشان به دست قاضی می رساند.
آن فشردگی که از بیرون ساختمان نمایان بود در درون بیشتر شده.انگار اعصاب سنج در تمام گوشه و کنار ساختمان نصب شده و هر که به اینجا می آید باید تست اعصاب دهد! تا با در و دیوارها، میزها و صندلی ها و مراجعه کنندگان و کارکنان برخورد نکند.
اگر ارباب رجوع ها به طور میانگین و در نهایت ۱۰ مرتبه به این دادگاه مراجعه می کنند، کارمندان هر روز از ۱۲ ماه سال باید بیایند و بروند و با تمام کمبودهای امکانات از تجهیزات ابتدایی گرفته تا عدم مکان مناسب بسازند و با این حقوق های اندک، کنار بیایند و بسوزند.
با این وجود و با تمام سختی ها، جهادگرانه کار می کنند و با لبخند، جوابگوی مراجعه کنندگان هستند.معتقدند هر دردی از مردم دوا شود دستگیرشان در روز قیامت است.از زن و فرزند خود زده اند.ایثار می کنند برای اجرای عدالت.جهادگران عرصه عدالتی که به حقیقت ملجا و پناهگاه مردم هستند.
مردمی که امیدشان برای گرفتن حق به دستگاه قضایی است.
انتهای پیام/ز