شیرین شکیب در گفتگو با خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان» با بیان اینکه یکی از وظایف عمده والدین محافظت از کودکان است، گفت: باید بدانیم همیشه نمیتوانیم در کنار فرزندان خود باشیم و رفتار صحیح را به آنها یادآوری کنیم پس باید مهارتها را به آنها آموزش دهیم تا در جامعه با دیگران بهتر ارتباط بگیرند و آسیبی به آنها نرسد.
وی با اشاره به اینکه تربیت فرزندان باید قبل از اینکه مادر و پدر میخواهند صاحب فرزند شوند انجام شود، افزود: یعنی باید پدر و مادر تربیت شده باشند تا بتوانند فرزند خود را به خوبی تربیت کنند در نتیجه قبل از صاحب فرزند شدن لازم است والدین آموزشهایی کسب کنند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: هیچوقت از وسیلهای بدون اینکه دفترچه راهنمای آن را بخوانیم استفاده نمیکنیم ولی متأسفانه در رابطه با تربیت فرزند نظارت و ارزیابی نمیشود و خیلی اوقات والدینی را میبینیم بدون اینکه کوچکترین علم و آگاهی داشته باشند آسیبهای جبران ناپذیری به فرزندان خود میزنند.
شکیب با بیان اینکه آموزش به فرزندان باید متناسب با سن آنها باشد، گفت: اگر سن کودک کم است میتوان از روشهایی مثل داستان و قصه برای آموزش نکات استفاده کرد.
وی با اشاره به اینکه نکاتی مثل اینکه بچهها هرجایی نروند، به هرکسی اعتماد نکنند، با هرکسی هم کلام نشوند و هر چیزی را نخورند بسیار ضروری است، افزود: نکته مهم اینجا است که در بیان این مفاهیم باید از روشهایی استفاده کرد که فرزندان به آن توجه کنند نه اینکه با بیتوجهی از کنار آن بگذرند و یا از سوی دیگر نسبت به جامعه و اطرافیان بدبین شوند.
این روانشناس ادامه داد: هدف از خود مراقبتی کودکان بالا بردن سطح آگاهی کودکان است تا مورد سوء استفاده دیگران قرار نگیرند و این آموزشها از حدود سه و چهار سالگی آغاز میشود.
شکیب با بیان اینکه کودکان در هر سن برخی از مسائل را درک میکنند، تصریح کرد: باید برای آموزش مفاهیم و آسیبهایی که ممکن است فرزند در معرض آن باشد از کلمات مناسب سن فرزند استفاده کنیم.
وی با اشاره به اینکه باید سعی کنیم ارتباط با بچهها بدون سرزنش باشد، گفت: متأسفانه برخی والدین هنگام شنیدن مشکلات و آسیبهایی که کودک با آن مواجه شده است اقدام به سرزنش او میکنند که این کار بسیار غلط است و باعث میشود فرزند دیگر مشکلات بعدی را با والد خود درمیان نگذارد.
این روانشناس خاطرنشان کرد: باید توجه و تمرکز والدین بر فعالیت آنلاین فرزندان بیشتر شود، البته کنترل باید غیرمستقیم انجام شود و چارچوب ارتباط ارتباط آنلاین و مسدود کردن طرف مقابل را به فرزندان آموزش دهیم تا در فضای مجازی کمتر در معرض آسیب باشند.
شکیب با بیان اینکه مهمترین موضوع در آموزش آسیبهای اجتماعی به فرزندان این است که برای آنها قابل اعتماد باشیم، تصریح کرد: باید همواره یادآوری کنیم که هر موضوعی برای فرزندمان رخ داد میتواند بدون ترس و نگرانی برای ما بیان کند و ما پشتیبان و همراه او هستیم و هیچگاه او را سرزنش نمیکنیم.
وی با تأکید بر اینکه در مواقعی که فرزند با مشکل اجتماعی مواجه شده است و برای ما تعریف میکند نباید حس شرم، ترس و خجالت به آنها انتقال دهیم، عنوان کرد: این موضوع باعث افزایش اضطراب او در مواقعی که میخواهد در اجتماع حاضر شود میشود و در نتیجه ممکن است از حضور در جمع فراری شود.
این روانشناس با اشاره به اینکه در کنار آموزش آسیبهای اجتماعی سعی کنیم به نحوی عمل شود که دیدگاه فرزندان را به جامعه منفی نکنیم، گفت: ایجاد حس بیاعتمادی و ناامنی برای فرزند باعث میشود که ترسو، منزوی و گوشهگیر شود.
شکیب ادامه داد: امر و نهی به فرزندان باعث میشود فضای امن ایجاد نشود و فرزند حتی به پدر و مادر اعتماد نکند، والدین سختگیر باعث فراری شدن فرزند میشوند و دیگر نمیتوانند خیر و نفع را درک کند.
وی با بیان اینکه اطلاعات بیش از حد دادن برای آگاهی فرزندان از آسیبها ، باعث گیجی و استرس آنها میشود، افزود: این موضوع اختلالات دیگری به وجود میآورد در نتیجه باید در میزان ارائه آگاهی به فرزندان نیز همه زوایا را بسنجیم.
این روانشناس در پایان خاطرنشان کرد: پرخاشگری، انزوا، استرس، عصبیبودن و گوشهگیر بودن همگی میتوانند از علائم هشدار آزار آسیبهای اجتماعی باشد پس باید نسبت به تشخیص آنها آگاه باشیم تا به موقع ریشهیابی شوند.
انتهای خبر/ سع