به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان»؛ با نزدیک شدن ایام انتخابات مجلس شورای اسلامی بیشتر شاهد فعالیت انتخاباتی کاندیداهای مجلس در خفا و در عیان هستیم.در حوزه انتخابیه ای مثل شهرستان‌های بهار و کبودراهنگ، نحوه انتخابات و تبلیغات و فعالیت‌های انتخاباتی با دیگر شهرستان‌های بزرگ‌تر و یا حوزه انتخابیه‌های بزرگی همچون تهران، کرج و… متفاوت است.
به‌عنوان مثال اگر شما در یک حوزه انتخابیه‌ای که جمعیت زیادی را درون مرکز شهرستان در بر می‌گیرد، کاندید انتخابات شوید شاید کار شما به‌مراتب راحت‌تر از کاندیداتوری در حوزه انتخابیه کبودراهنگ باشد، چرا که وسعت جغرافیایی حوزه انتخابیه و گستردگی شهرها و روستاهای متعدد، کار را برای تبلیغات و یا حتی سرکشی به همه روستاها سخت می‌کند.
هزینه‌های تبلیغات انتخاباتی نیز طبیعتاً در این وسعت جغرافیایی و پراکندگی جمعیت، متفاوت خواهد بود.
در حوزه انتخابیه‌ای که تقریباً ۲۰۰ روستا را با چندین شهر در بر می‌گیرد طبیعی است که سبک و نوع تبلیغات نیز متفاوت باشد.
اما آنچه که بدیهی است هزینه‌های سرسام آور انتخاباتی است، که در دوره‌های انتخابات اخیر به‌شدت رشد داشته است.
در ساختار بعضی از مناطق روستایی حتماً باید صاحب نظران و کسانی که نفوذ کلام را دارند برای جلب نظر و آرای ایشان متقاعد کرد تا توانست جامعه رأی خود را از آن روستا کسب نمود.
هزینه کردن در همه این روستاها و شهرها قطعاً مبلغ بسیار گزافی خواهد بود تا به قول برخی توانست رأی بیشتری را کسب کرد.
در کنار این هزینه‌ها باید به هزینه‌های تبلیغات کاغذی و یا مجازی و ساخت کلیپ و شام‌های انتخاباتی و هزینه‌های جاری ستاد و چندین هزینه جاری دیگر را اضافه نمود.
با یک حساب و کتاب سرانگشتی می‌توان مبلغ مورد نیاز برای هزینه یک کاندیدای همه‌چیز تمام را که به‌دنبال نشستن بر کرسی خدمت به مردم در مجلس شورای اسلامی است را برای انتخابات بیشتر از ۱۰ میلیارد تومان تخمین زد.
آش انقدر شور شده است که برخی در پیش‌بینی های انتخاباتی خود، ثروتمند بودن یک کاندید را ملاک اصلی برای پیروزی در انتخابات قلمداد می‌کنند.
آیا اگر با صرف این هزینه‌ها یک نفر به مجلس راه پیدا کند می‌تواند این هزینه را جبران کند؟
اگر حقوق یک نماینده مجلس را ماهیانه ۵۰ میلیون تومان در نظر بگیریم در کل چهار سال خدمت در مجلس شورای اسلامی حقوق دریافتی نماینده ۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون است که تقریباً یک چهارم هزینه تبلیغاتی انتخابات او محسوب می‌شود.
به‌راستی خدمت به مردم در کرسی نمایندگی انقدر اجر و پاداش اخروی دارد که یک فرد چهار برابر حقوق چهار ساله مجلس را برای تبلیغات انتخاباتی هزینه می‌کند؟
ممکن است کاندیداها این ارقام را برای تبلیغات تکذیب نمایند اما حتی اگر نیمی از آن مبلغ و یا یک چهارم آن نیز برای موفقیت در انتخابات هزینه شده باشد باز هم عدد بزرگی برای نشستن بر روی صندلی مجلس است.
خوشبختانه با پیگیری مطالبه شفافیت از نمایندگان، این مطالبه از کاندیداها نیز برای شفاف سازی عملکرد هزینه‌های انتخاباتی شده است، و باید دید تا چه اندازه تحقق می‌یابد؟!
شفاف سازی مسائل مالی نمایندگان، بسیار به مردم برای تحلیل مسائل هزینه‌های آن‌ها آگاه می‌نماید.
وقتی که مردم، خود به این تحلیل برسند که چرا فردی برای رسیدن به صندلی مجلس مبالغ هنگفتی را هزینه می‌نماید و خود را خادم ملت می‌خواند و بعد از دوره نمایندگی خود نیز از اموال و دارایی‌های او اطلاعاتی در دست مردم نیست!؟
ناخودآگاه انسان به یاد روزی که حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام به حکومت رسید می‌افتد که حضرت خطاب به مردم گفت: پسر ابی‌طالب را بنگرید که با یک لباس و یک مرکب به‌حکومت مسلمین رسیده است و در پایان خلافتش نیز باید همین گونه باشد.
حضرت علی علیه السلام پیشوای مسلمانان، اموال و دارایی خود را در برابر دید همگان قرار می‌دهد و به مردم مطالبه‌گری را می‌آموزد.
به راستی کاندیداهای ما تا چه حد مایل به شفاف سازی و قرار گرفتن در اتاق شیشه‌ای مطالبات مردم هستند؟
راستی اگر واقعاً هدف خدمت به مردم و نظام اسلامی است چرا این هزینه‌های گزاف و رقابت داغ بر سر صندلی مجلس است و در انتخابات همزمان مجلس خبرگان، بسیار ناچیز شاهد چنین حرکاتی ممکن است باشیم؟
پس رسیدن به صندلی مجلس احتمالاً ثواب بیشتری دارد هزینه‌های انتخاباتی آن نیز در پرونده اعمال نیک ثبت می‌شود و جزای آن را خداوند در آخرت به کاندیداها اعطا می‌نماید.
حامد عیوضی