به گزارش عصر همدان، ۲۴ مهرماه شروع هفته پیوند اولیا و مربیان و به تعبیری دیگر اتصال اولیا و مربیان مدرسه است که امسال نیز مانند سال‌های گذشته این هفته با عناوین زیبا و پرمعنایی چون «اولیا و مربیان»، «مطالبه‌گری و پاسخگویی»، «خانه، مدرسه و کالای ایرانی»، «خانواده شاداب، مدرسه با نشاط»، «خانواده و تربیت حسینی»، «خانواده و آموزش و مشاوره»، «خانواده و سند تحول بنیادین» و «اولیا و مربیان و گفتگوی بین‌نسلی» نامگذاری شده است که هر کدام از آنها خود به تنهایی جای بحث و تأمل دارد اما آنچه بیش از همه اهمیت داشته بررسی لزوم و وجود چنین انجمن و هفته‌ای به نام هفته پیوند از زبان افرادی است که به شکل مستقیم در مدارس با سمت‌های مختلف از مدیر گرفته تا سرایدار با دانش‌آموزان و اولیا سر و کار دارند و به طور مستقیم در تعلیم و تربیت بچه‌ها نقش دارند.
در این گزارش نظرات موافق و مخالف افرادی که از نزدیک با والدین و بچه‌ها ارتباط دارند در خصوص لزوم انجمن و اولیا و آموزش خانواده از سوی مدارس را جویا شدیم که در ادامه می‌خوانید:
فاطمه دائمی مدیر دبستان دخترانه غیردولتی علمی اظهار کرد: مدرسه مکانی است که کودک از سن هفت تا ۱۸ سالگی نیمی از عمر کودکی و نوجوانی خود را در آن سپری می‌کند و این خانه در کنار خانه و خانواده مکمل هم هستند و اگر این دو خانه از همان ابتدا با هم همسو و هم قدم باشند دانش‌آموز رشد و تعالی خوبی خواهد داشت.
وی با بیان اینکه مکمل بودن این دو خانه باعث رفع نواقص و کاستی‌‌ها میشود، ادامه داد: اگر مدرسه کاستی و ضعفی دارد با تأکید و گوشزد خانواده و همراهی مدیر و کادر مدرسه آن نواقص رفع میشود و اگر خانواده مشکلی خصوصاً در زمینه تربیتی، آموزشی و رفتاری دانش‌آموز دارد مدیر و مشاوران مدرسه می‌توانند نقش یاری‌رسان داشته و به والدین کمک کنند.
شیوه آموزش باید به‌روز باشد
این مدیر با بیان اینکه هفته پیوند بر همین اساس و با هدف ایجاد اتحاد بین خانه و مدرسه ایجاد شد،گفت: انجمن‌های اولیا و مربیان با حمایت‌های فکری، معنوی و مالی خود می‌توانند مدیر را کمک کنند.
وی افزود: معتقدم شیوه آموزش به بچه‌ها و والدین با توجه به شرایط فعلی جامعه بسیار متفاوت‌تر از گذشته بوده و باید تغییرات اساسی در نحوه ارتباط‌گیری، آموزش‌ها و موضوعات آموزشی رخ بدهد.
دائمی تصریح کرد: امروز ۹۰ درصد خانواده‌ها خصوصاً از اطلاعات و معلومات بالایی برخوردار بوده و به شبکه‌ها و فضاهای مجازی دسترسی دارند که این کار آموزش دادن از سوی مدرسه را سخت کرده است.
وی گفت: ما باید از افراد متخصص‌تر و آگاه‌تر برای پاسخگویی و مطالبات والدین در مدارس استفاده کنیم که خروجی این آموزش‌ها خوب و کاربردی باشد نه اینکه تنها ساعتی را وقت بگذرانیم.
مدیر مدرسه علمی با بیان اینکه با توجه به آسیب‌ها و مخاطراتی که پیش روی دانش‌آموزان وجود دارد باید این ارتباط عمیق‌تر باشد، خاطرنشان کرد: اگر خانواده‌ها از مشکلات آگاهی کافی و درستی داشته باشند قطعاً خود خواهان ارتباط با مدرسه هستند البته همیشه استثنائاتی وجود دارد.
وی با بیان اینکه گاهی دیده میشود خانواده می‌خواهند نظرات خود را به مدرسه تحمیل کنند و مدیر را در فشار می‌گذارند، ادامه داد: اینگونه رفتارها آسیب‌زا بوده و جلوی روند کار را می‌گیرد در حالی که مدیر و مدرسه و والدین و خانه باید در کنار هم و دوشادوش هم حرکت کنند.
انجمن اولیا و مربیان باید خود را جزئی از بدنه آموزش و پرورش بداند
در ادامه معصومه ابراهیمی هژیر مدیر مدرسه خیری غلامرضا اخوان(شاهد) در خصوص اهمیت بود و نبود هفته پیوند اظهار کرد: بنده مخالف هفته پیوند و آموزش خانواده به شکل و سیاق متداول امروزی که در همه مدارس باب شده؛ هستم.
وی با بیان اینکه چند دهه پیش که هفته پیوند شکل گرفت، هدف ایجاد ارتباط بین خانواده‌های با سطح سواد و اطلاعات کم با مدرسه و آگاه کردن والدین از وضعیت تحصیلی و رفتاری بچه‌ها بود، گفت: امروز اکثر خانواده‌ها دارای سطح سواد و اطلاعات بالایی بوده و به خاطر وجود یک یا دو فرزند در خانواده‌ها این وابستگی بسیار زیاد است و عملاً خود والدین به علت حساسیت بر روی فرزندانشان در مدرسه حضور چشمگیری دارند که ما غالباً شاهد والدین‌سالاری در مدارس هستیم.
این مدیر مدرسه افزود: امروز اتصال این خانواده با سطح سواد بالاتر با مدرسه و نوع و نحوه آموزش آن سخت‌تر از گذشته شده و باید تغییر اساسی در شیوه آموزش و مطالب آموزشی بدهیم و این کار مدیر را بسیار سخت و پیچیده می‌کند.
وی با اشاره به اینکه باید دید هدف از تشکیل انجمن در یک مدرسه از سوی مدیر و کادر مدرسه چیست؟ اضافه کرد: گاهی یک انجمن صوری با دفتر امضا شده از سوی والدین عضو انجمن ملاک است که بگوییم تکلیف خود را انجام داده‌ایم ولی گاهی هدف مدیر ایجاد یک تغییر برای حرکت رو به جلو و متعالی کردن مدرسه و دانش‌آموزان است که در این صورت به دنبال انجمنی پویا و کاری و همفکر با خود بوده و طلب یاری می‌کند.
ابراهیمی تصریح کرد: برخی مدارس دارای انجمنی بسیار قوی با نظارت مدیری فعال هستند که یک تکان اساسی به مدرسه داده و فعالیت آن تعداد از افراد انجمن با همکاری و هماهنگی مدیر باعث ایجاد رضایت همه والدین مدرسه شده است.
وی ادامه داد: معتقدم امروز مدارس برای پیشرفت دیگر به کمک فکری صرف نیاز ندارند بلکه باید کمک مالی هم در کنارش باشد؛ اکنون با شرایط بد اقتصادی اگر اسم کمک مالی به میان بیاید خصوصاً در مدارس کم‌برخوردار هیچ یک از والدین وارد میدان نشده و مدیر هم تک و تنهاست با یک ذخیره مالی بسیار محدود.
این مدیر مدرسه گفت: مدارس بالای شهر شاید مشکل مالی نداشته باشند و یا اینکه کم باشد به همین دلیل بیشتر دنبال ایده و فکر انجمن هستند اما وضعیت در مدارس پایین شهر چون اینگونه نیست،.
وی یادآور شد: باید کمک‌های نقدی و یا پشتیبانی تخصصی والدین برای انجام برنامه‌های انجمن و مدیر وجود داشته باشد تا مدرسه سرپا بماند.
ابراهیمی افزود: البته بنده در شورای آموزش و پروش یک طرح برای تغییر کاربری مدارس با مشارکت شهرداری دادم مبنی بر اینکه در مدارس کم‌برخوردار با توجه به فضای موجود از مدرسه یک مغازه کوچک مانند مساجد ایجاد کنند و اجاره آن مغازه خرج برنامه‌ها و ایده‌های انجمن، تعمیر و تجهیز شود.
وی ادامه داد: انجمنی موفق است که خود را جزئی از بدنه آموزش و پرورش و مدرسه بداند و مدیر را با همه محدودیت‌ها، وجود بخشنامه‌ها و… درک کرده و برای رفع کاستی‌های مالی و معنوی مجموعه بکوشد.
آموزش خانواده از حالت سنتی خارج و باید به شکل کارگاهی باشد
محمود یادگاری یکی از مشاوران با تجربه که سال‌هاست به کار آموزش و مشاوره خانواده‌ها و دانش‌آموزان مشغول است در پاسخ به لزوم و اهمیت هفته پیوند اولیا و مربیان اظهار کرد: با پیشرفت سریع علم و تکنولوژی در جهان به طور قطع مدارس نباید از این چرخه جا بمانند و برای حرکت نیز باید شتاب بگیرند.
وی افزود: از آنجا که ظرفیت و نیروی مدارس برای این حرکت سریع و رو به جلو با توجه به محدودیت‌های مالی و انسانی که دارد، نیازمند کمک و یاری خانواده‌هاست.
این مشاور مدرسه با بیان اینکه این کمک‌ها بر اساس نوع مدرسه و منطقه می‌تواند شکل و روش مختلفی داشته باشد،گفت: گاهی والدین و انجمن می‌توانند با کمک مالی به مدرسه یاری برسانند و گاهی با ایده و فکر خوب و کارآمد؛ گاهی کمک مالی در وسع خانواده نیست ولی مدرسه از حرفه و پیشه والدین استفاده می‌کند.
وی ادامه داد: مثلا شغل برخی از پدران نجاری، جوشکاری و … است که انجمن و مدیر از این پیشه برای تعمیر و تجهیز مدرسه استفاده می‌کند و باری از روی دوش مدرسه برداشته میشود.
یادگاری همانند خانم ابراهیمی به موضوع تغییر کاربری مدارس و ایجاد مغازه در مدارس خصوصاً کم‌برخوردار برای حل مشکلات مالی‌شان اشاره و اظهار کرد: اگر این کار عملی شود شاید بخش بزرگی از مشکلات مدیر و مدرسه از سر راه برداشته شود.
وی در خصوص کلاس‌های آموزش والدین تصریح کرد: معتقدم برگزاری این گونه کلاس‌ها به شیوه‌های گذشته زیاد عملیاتی و کارساز نیست زیرا به تجربه دیده‌ام در همین کلاس‌ها و همایش‌ها، خانواده‌هایی بیشتر استقبال می‌کنند که مشکلی ندارند و خانواده آسیب‌دیده شرکت فعالی ندارد.
یادگاری در ادامه با بیان اینکه باید آموزش را از حالت سنتی و یکطرفه خارج کنیم و به سمت تشکیل کارگاه‌های آموزشی و مشاوره‌ای برویم، یادآور شد: در ابتدا باید یک آسیب‌شناسی در مدرسه انجام شود و نیازها و سطح سواد خانواده‌ها بررسی و اولویت‌بندی شوند.
وی ادامه داد: بعد از آن باید کارگاه‌هایی با توجه به آن نیازها با اساتید مجرب برگزار کرده و وقتی بازخورد خوبی را شاهد بودیم به سراغ معضل و مشکل بعدی برویم.
این مشاور مدرسه با اشاره به اینکه معتقدم باید کار تعلیم و تربیت و فرهنگ‌سازی یک جامعه ابتدا در خانواده و بعد به شکل مکمل آن در مدرسه رخ دهد، خاطرنشان کرد: هدف اول انجمن‌ها و برگزاری کلای‌های آموزشی برای والدین رفع مشکلات درون خانواده باشد و بعد مدرسه؛ زیرا دانش‌آموزی که در خانه و خانواده آرامش روحی و روانی داشته باشد کمتر در مدرسه مشکل دارد.
با توجه به مطالب افراد بالا که جزو بسیار کوچکی از بدنه آموزش و پرورش هستند می‌توان نتیجه گرفت که فقر مالی و فرهنگی مردم یک جامعه از موانع تأثیرگذار در ایجاد، تقویت و برقراری ارتباط بین والدین با مدارس با وجود همه ارزشی که والدین برای فرزندان خود قائل هستند، بوده و این خود سرآغازی برای تشکیل انجمن‌های اولیا و مربیان ضعیف میشود.
همین موضوع مشارکت و مشورت را بسیار پایین آورده و مدرسه را از پویایی می‌اندازد و شاید این چیزی است که در برخی از مدارس شهرمان می‌بینیم.
با این تفاسیر وزارت آموزش و پرورش که بیشترین ارتباط را با خانواده‌ها دارد باید در ایجاد و برقراری ارتباط با والدین به شیوه‌ها و شکل‌ها مختلف و افزایش آگاهی آنها و کمک مالی به مدارس به شکلی مقبول و حساب‌شده بپردازد زیرا این سرمایه‌ها برای کودکان و نوجوانانی خرج میشود که روزی آینده کشور به دست آنهاست و اگر شعار گفتن را کنار نگذاریم مطمئن باشیم که خیلی زود دیر میشود.
============
الهام شهابی
===========