چند روز پیش بود که این رسانه با انتشار گزارشی با عنوان “جای خالی یک خدمت ساده در اعیانی‌ترین خیابان همدان” به بیان گلایه شهروندان همدانی و گردشگران از نبود آب‌سردکن در پیاده راه بوعلی که از پرترددترین بخش‌های شهر همدان به شمار می‌رود، خبر داد.
این گزارش از گلایه مردمی که در ساعت‌های گرم روز برای مراجعه به پزشک، خرید از بازار، انجام کارهای اداری و غیره ناچار به عبور از پیاده راه شیک بوعلی بوده و از نبود آبخوری در این مسیر انتقاد داشتند حکایت می‌کرد، اما با وجود انعکاس خواسته مردم از این رسانه نه‌تنها اقدامی برای خدمت‌رسانی بهتر به مردم از طرف مسئولان انجام نشد که با کمال تعجب هیچ واکنشی هم به موضوع نشان ندادند!
این در حالی است که برای ساخت پیاده راه همدان بیش از ۲۰ میلیارد تومان هزینه شده تا کلان‌شهر همدان بتواند شأن یک شهر گردشگری را کسب کند درحالی‌که هزینه نصب آب‌سردکن‌های آماده یا ایجاد آبخوری به نسبت هزینه‌های صرف‌شده برای تزیینات شهر چون تندیس‌ها و المان‌های ۴۰۰ میلیونی یا نورپردازی ۲۳۰ میلیون تومانی بسیار بسیار پایین‌تر است.
همدان شهری با قدمت چند هزارساله و شهرت فراوان از نظر تاریخی است که در سال‌های اخیر به ویژه یک سال گذشته بارها مسئولان بلندپایه استان بر لزوم تقویت صنعت گردشگری آن و استفاده از ظرفیت‌های مغفول برای معرفی این کهن شهر تأکید کرده و انتخاب عنوان “همدان ۲۰۱۸” هم با این رویکرد انجام‌شده است.
پیشینه تاریخی و آمادگی کنونی همدان موجب شده تا میزبانی از دو رویداد بزرگ بین‌المللی در حوزه گردشگری به همدان واگذار شود و ایجاد زمینه‌های مناسب برای حضور گردشگران خارجی و خدمت‌رسانی بهتر به گردشگران داخلی و خارجی همیشگی هم که هدر طول سال، همدان را مقصد گردشگری خود قرار می‌دهند موجب انجام اقدامات متعددی برای تغییر فضای شهر و زیباسازی آن شده که جای قدردانی دارد.
تبدیل میدان مرکزی و دو خیابان قدیمی شهر همدان به پیاده راه از مهم‌ترین این اقدامات است که از سال ۹۵ با ساخت پیاده راه بوعلی آغاز شد و با ساخت پیاده راه میدان امام خمینی(ره) و اکباتان ادامه یافت.
این پیاده راه، خطی را از آرامگاه دانشمند مشهور و نابغه جهان شیخ‌الرئیس ابوعلی سینا تا میدان مرکزی شهر که به نام بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی نام گرفته و یادآور خاطرات بسیاری برای مردم همدان است، ترسیم کرده و با عبور از خیابان اکباتان به محوطه تاریخی تپه هگمتانه می‌رسد.
در طول این مسیر نه‌تنها ابنیه‌سازی زیبا با استفاده از سنگ گرانیت انجام‌شده بلکه نصب المان‌ها و تندیس‌های مسی‌رنگ، نیمکت‌های یک‌شکل، گلدان‌های سنگی، چراغ‌های روشنایی با طراحی سنتی و نورپردازی بر زیبایی آن افزوده است.
از زیباسازی که بگذریم شهرداری همدان به منظور خدمات‌رسانی بهتر به مردم، اقداماتی چون نصب سطل‌های زباله یک‌شکل در جای‌جای پیاده راه و تابلوهای راهنمایی و اعلانات را هم انجام داده تا این طرح از هر نظر کامل باشد.
در کنار همه این امکانات، وجود آب‌سردکن در پیاده راه‌های گردشگری همدان، موضوعی است که شهروندان همدانی و گردشگران از نبود آن گلایه‌مندند و انتظار می‌رفت پس از تبدیل خیابان بوعلی و اکباتان و میدان مرکزی شهر به پیاده راه به این نکته هم توجه می‌شد.
نصب آب‌سردکن‌های متعدد در سه پیاده راه همدان به ویژه بوعلی که محل تردد بسیاری از مردم برای انجام امور روزانه چون مراجعه به پزشک، خرید از بازار، امور اداری یا رفتن به سر کار است در حالی از چشم مسئولان دورمانده که در اجرای طرح پیاده راه حتی برای ساخت “لانه گنجشک” هم هزینه شده است!
هرچند مغازه‌های متعددی برای فروش آب‌میوه‌های رنگارنگ، بستنی و آب معدنی در جای‌جای این پیاده راه وجود دارد، اما وجود آن‌ها چیزی از مسئولیت شهرداری برای ارائه این خدمت ساده و پیش‌پاافتاده کم نمی‌کند، ضمن اینکه هستند افرادی که حتی از پرداخت هزینه اندک یک بطری آب معدنی هم ناتوان‌اند.
وجود آب‌سردکن و در اصل، دسترسی مردم به آب شرب در یک شهر مسلمان‌نشین که مفتخر به برخورداری از لقب “دارالمؤمنین” شده، خدمتی است که سال‌هاست در همدان مغفول مانده و نه‌تنها پیاده راه‌ها که سایر خیابان‌ها و محدوده‌های پرتردد شهر چون بازار، ایستگاه‌های اتوبوس ابتدای خیابان‌های اصلی و میدان‌های اصلی چون آرامگاه بوعلی هم از داشتن آب‌سردکن محروم‌اند و تنها در کنار برخی مساجد یا برخی خیابان‌ها چون شهدا و باباطاهر دستگاه‌هایی از طرف مردم و کسبه محل به نیت کسب ثواب نصب‌شده است.
ایجاد آبخوری در معابر شهری تاکنون در شورای شهر مطرح نشده است!
بی‌تفاوتی مدیران شهرداری و نمایندگان مردم همدان در شورای اسلامی نسبت به انتشار مطالبات مردمی از زبان “تسنیم” موجب شد تا دوباره به سراغ همین مسئولان رفته و دلیل این غفلت چندساله در ایجاد امکانات رفاهی در مسیرهای پرتردد شهر که حالا با صرف هزینه‌های هنگفت تبدیل به پیاده راه شده است را جویا شویم.
رئیس کمیته فنی، عمرانی شورای شهر همدان دراین‌باره به “تسنیم” گفت: نصب امکاناتی چون آبخوری، و ایجاد سرویس بهداشتی در شهر جزء وظایف شهرداری هست، اما باید در نظر داشت که در ساخت پیاده راه همدان تنها شهرداری متولی نبوده و سایر دستگاه‌ها چون راه و شهرسازی و میراث فرهنگی هم اعمال نظرکرده‌اند.
علی رحیمی فر با بیان اینکه نصب آب‌سردکن‌های آماده یا ساخت آبخوری‌های پایه سنگی متناسب با ابنیه پیاده راه تاکنون موردنظر نبوده، بیان کرد: شورای شهر تاکنون به این موضوع فکر نکرده بود، اما قابل طرح هست و می‌توان برای آن تصمیم گرفت.
امکان نصب آب‌سردکن وجود ندارد/ مردم آن‌ها را خراب می‌کنند!
رئیس کمیته خدمات شهری، حمل و نقل و ترافیک، محیط‌زیست و بهداشت هم در گفتگو با “تسنیم” از صرف ۲۴ میلیارد تومان برای ساخت سه پیاده راه همدان خبر داد و گفت: مرحله نخست طرح با افتتاح پیاده راه بوعلی ۲۰ بهمن ۹۵ انجام شد که برای آن ۸ میلیارد تومان هزینه شده و از این مبلغ یک میلیارد تومان مربوط به اجرای مبلمان شهری مانند تزئینات، تندیس‌ها و چراغ‌ها بوده است.
کامران گردان با بیان اینکه امکان نصب یا ایجاد آبخوری در خیابان یا پیاده راه‌های همدان وجود ندارد، گفت: تصور نمی‌کنم این وسایل بیش از دو سه روز دوام بیاورد زیرا مردم بی‌توجهی کرده و آن‌ها را خراب می‌کنند مانند پل‌های عابر پیاده که مورد آسیب برخی از مردم قرارگرفته و دائماً باید برایشان هزینه کنیم.
وی بیان کرد: بهتر است مردم خودشان اقدام به نصب آب‌سردکن در کناره خیابان یا پیاده راه کرده و خود هم از آن محافظت کنند وگرنه جزء وظایف شهرداری و شورا نیست.
گردان در پاسخ به اظهارنظر متقابل خبرنگار “تسنیم” که بر اساس قانون تهیه آبخوری‌ها جزء وظایف سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری است هم اعلام کرد: تاکنون اطلاع نداشته‌ام و ایجاد آبخوری یا نصب آب‌سردکن یا دستگاه‌هایی که قابلیت تولید آب سرد در فصل گرم و آب گرم در فصل سرد را داشته باشد تاکنون در شورای شهر همدان مطرح نبوده و بودجه‌ای هم برای آن دیده نشده است.
خراب شدن امکانات شهری یا عذر بدتر از گناه!؟
این اظهارات در حالی از زبان اعضای شورای شهر که با رأی مستقیم مردم بر کرسی مسئولیت نشسته‌اند، مطرح می‌شود که بر اساس قانون تهیه وسایل رفاهی نظیر آبخوری‌ها در زمره اقداماتی است که برای تکمیل و اصلاح مبلمان شهری بر عهده سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری گذاشته‌شده است.
پشت گوش انداختن و عمل نکردن به این وظیفه قانونی که از بدیهی‌ترین امکانات برای رفاه حال شهروندان به شمار می‌رود در سالیان گذشته آن‌چنان مورد غفلت واقع‌شده که حتی اعضای با سابقه شورای شهر هم از وجود آن بی‌اطلاع‌اند!
از طرف دیگر توجیه نه‌چندان قانع‌کننده رئیس کمیته خدمات شهری شورای شهر مبنی بر خراب شدن آب‌سردکن به وسیله مردم، نکته قابل تأملی است که به‌سادگی نمی‌توان از کنار آن گذشت.
اینکه مردم باید در استفاده از وسایل عمومی مانند پل‌های عابر پیاده، آبخوری‌ها، اتوبوس‌های درون‌شهری و سایر امکانات مانند اموال شخصی و حتی بیش از آن کوشا باشند، واقعیت انکارناپذیری است، اما اینکه مسئولان از ایجاد امکانات رفاهی ساده به بهانه خراب شدن به وسیله مردم! خودداری کنند، عذر بدتر از گناه است!
درواقع اگر قرار بر پذیرفتن این توجیه باشد پس باید در هیچ جای شهر نه پل عابر پیاده‌ای ایجاد شود، نه فضای سبز و گل‌کاری شود و نه مبلمان شهری اصلاح شود زیرا همواره افرادی هستند که با بی‌توجهی به آن‌ها آسیب می‌زنند.
به گزارش تسنیم، اینجاست که باید از مرحوم ” محمد بهنامجو” شهردار وقت همدان یادکرد، مدیر دلسوز، متواضع و از جنس مردم که در پاسخ آن‌ها که مخالف گل‌کاری در مناطق کم برخوردار و محروم شهر با توجیه کنده شدن از طرف مردم و کودکان بودند، می‌گفت: “آن‌قدر باید این کار را تکرار کنیم تا مردم فرهنگ لازمه را یاد بگیرند”.
شاید بهتر باشد؛ مسئولان گاه‌گاهی برای دیدن نیازهای کوچک و ساده مردم به ویژه قشرهای مستضعف، خود را جای آن‌ها گذاشته و با چشم آن‌ها به شهر نگاه کنند تا بهتر بتوانند خدمت صادقانه به مردم که از اهداف اولیه انقلاب اسلامی بوده است را انجام دهند که اگر این مهم محقق شده بود، امروز این همه نارضایتی از عملکرد مسئولان در جامعه وجود نداشت.
منبع: تسنیم