در چنین روزهایی، بر روی ملحفه ای که متبرک به خون سید فواد بود با خطی درشت نوشتند “استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی” و بدین ترتیب پرچم مراسم تشییع و تدفین نخستین شهید انقلاب تویسرکان مهیا می شود.
به گزارش خبرنگار عصر همدان؛ در آستانه سیزدهم آبان ماه، روز تسخیر لانه نکبت بار جاسوسی امریکا و روز دانش آموز هستیم.
در جریان نهضت امام خمینی(ره) و پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی همه اقشار مختلف مردم حضوری پررنگ داشتند و بی تردید این انقلاب متعلق به پابرهنگانی است که بی توجه به مادیات در برابر طاغوت زمانه زیر سایه الطاف الهی در مکتب حسینی درس عشق آموختند و در این راه چه انسان های وارسته ای جان خود را فدا کردند.
در این بین نمی توان از نقش دانش آموزان شهادت طلب و ایثارگر و البته همسو با دیگر ملت انقلابی در پیروزی یک نهضت حسینی غافل ماند.
همان نوجوانان و جوانانی که بازی، تفریح و سرگرمی های خود را رها کرده و یک شبه ره صدساله مسیر کسب سعادت ابدی را طی کردند.
و اما برسیم به ششم آبان ماه سال ۱۳۵۷، روزی که در تاریخ تویسرکانی ها، نخستین شهید انقلاب این شهرستان ثبت شد و سید فواد هرمزی دانش آموز شهیدی که همه او را به نام فرشید هرمزی می شناختند به آسمان ها پیوست.
سید فواد دانش آموز سال آخر ریاضی بود که پس از واقعه ۳۰ مهر در همدان بیشتر از همیشه به دنبال یکپارچه کردن دانش آموزان انقلابی تویسرکان بود.ماموران ستم شاهی از فعالیت های انقلابی و چاپ و توزیع اعلامیه های روشنگرانه نگران بودند و بارها او را تهدید کردند.
سید فواد آن روز یعنی ششم آبان ماه ۵۷ بر بلندایی رفته و با یک سخنرانی کوبنده دانش آموزان دیگر را تشویق به تظاهرات ضد شاهنشاهی می کند و نقطه شروع حرکتشان نی شود دبیرستان امیرکبیر.
او فریاد بر می آورد و می گوید غیرت ما اجازه نمی دهد که خواهران و برادران ما را به رگبار گلوله ستم بسته و به شهادت برسانند.
در میدان “یادبود” که بعدها به نام شهید هرمزی تغییر عنوان داد کم کم بر عده تظاهر کنندگان افزروده می شود. ماموران رژیم طاغوتی که تاب تحمل شعارهای انقلابیون نوجوان را نداشتند به سویشان حمله ور شدند.
طاغوت با گاز اشک آور، باتوم و سلاح گرم سعی در متفرق کردن تظاهرکنندگان داشت.در این درگیری ها به یکباره گلوله ای به شکم سید فواد اصابت می کند.دیگر دانش آموزان بدن در خون غلتیده او را کشان کشان به مدرسه می برند.
برخی از معلمان از اقدام جوانان انقلابی ناراحت می شوند، اما معلمی به نام پاکنهاد پیکر مجروح سید فواد را با خودرویی به بیمارستان منتقل می کند.
در بین راه ماموران ستم شاهی خودرو را متوقف می کنند و با باتوم بر بدن نحیف خون آلود سیدفواد می زنند، اما آن معلم پایش را بر روی پدال گاز گذاشته و از معرکه نجات می یابد.
به دلیل خونریزی شدید او را با آمبولانس به همدان اعزام می کنند و در نهایت در بین راه به شهادت می رسد.
همراهانش پس از بازگشت به تویسرکان در همان روز خبر شهادتش را اعلام می کنند و هم کلاسی های شهید هرمزی هرچه لاستیک جمع آوری کرده بودند آتش زدند.شعارهای آنان این بار کوبنده تر شد و شهر در دود و آتش و خون فرو رفت.
تا روز بعد ماموران پیکر مطهر شهید هرمزی را در سردخانه نگه داشته و تحویل ندادند.
به هر طریق خانواده و دوستان آن شهید والا مقام پیکر مطهر را تحویل می گیرند.
و بر روی ملحفه ای که متبرک به خون شهید بود با خطی درشت نوشتند ” استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی” و بدین ترتیب ملحفه غرقه به خون شده می شود پرچم مراسم تشییع و تدفین نخستین شهید انقلاب تویسرکان.
انتهای پیام/ز