سالمندی فصل موهای سفید و تجربه سال ها زندگی است. گذشت زمان چین و چروک بر پیشانیش نشانده و گذشت سالها و فصلهای متوالی که سیاهی موهایت را به سفیدی کشانده است.
به گزارش عصر همدان؛ موی سپیدش حکایت تجربه هاست و سینه اش مالامال از آلام و دلتنگیها. گفتنش از قصه های زندگی شنیدنی و زیباست او گنج رنج روزگار است.
زمانی می گذرد من و تو نیز مادربزرگ و پدر بزرگ می شویم چشم به در می دوزیم که شاید کسی بیاید و لحظات تنهاییمان را از عطر باهم بودن پر کند. حالا دیگر زمان آن رسیده که خودمان با همسن و سال هایمان در جایی جمع شویم و چند دقیقه ای از آن روزگاران بگوییم . مرکز روزانه آموزشی توانبخشی حامیان مهر به عنوان دومین مرکز روزانه نگهداری از سالمندان ۵ ماهی است که کار خود را برای ارائه خدمات مختلف به سالمندان آغاز کرده است. البته سیاست بهزیستی این است که برای ارائه خدمات مختلف به سالمندان مراکز روزانه را گسترش دهد چراکه معتقد است توسعه مراکز شبانه روزی علاوه بر تزلزل خانواده های ایرانی می تواند برای دولت مستلزم هزینه بالایی باشد.
به گفته کارشناسان جامعه ایران رو به سوی سالمندی در حال حرکت است و اگر برای این دوره زندگی در چند سال آینده برنامه ریزی کاملی نشود این موضوع می تواند تبدیل به معضلی برای کشور باشد. در حال حاضر بیش از ۹.۵ در صد جمعیت کشور سالمند هستند که در سنین بالای ۶۰ تا ۷۵، ۷۵ تا ۹۰ و ۹۰ سال به بالاست و همدان نیز براساس سرشماری سال ۹۵ به عنوان چهارمین استان سالمند کشور شناخته شده است. کنارش می نشینم نگاهم روی صورت رنج کشیده اش می نشیند نگاهش پر از محبت است آهی از سینه اش بیرون می آید و درد و دلش را شروع می کند.
محمد سماوات ۷۴ سال سن دارد روزی تراشکار بوده و حالا بازنشسته شده است می گوید: از اوایل امسال به مرکز حامیان مهر می آید تا ساعات و لحظاتی در کنار دوستان بازنشسته اش بنشیند. از ورزش صبحگاهی مرکز، احساس خرسندی و رضایت کامل دارد و با تبسمی که در چهره دارد می گوید از آن زمان که اینجا می آید احساس افسردگی و کسالت ندارد.
از کادر اداری مجموعه نیز رضایت کامل دارد و می گوید گاهی انقدر مهربانانه به ما محبت می کنند به طوری که آنها را مانند خانواده دوست داریم. در این مرکز در کلاس قرآن و انگلیسی شرکت می کنم در حالی که دستش را به سرش می کشد ادامه می دهد: در این چند ماه که اینجا بودم به صورت دسته جمعی با دوستانمان به اردوهای یک روزه از گیان نهاوند تا قروه سنندج سفر کرده ایم.
وی به عنوان بزرگتر یک خانواده وقتی احساس نزدیکی بیشتری می کند می گوید: خوب است دختر و پسرهای جوان ملاحظه سالمندان را بیشتر بکنند و بدانند که همین سالمند روزگاری برای فرزندانشان زحمت کشیده اند و حالا نوبتی هم باشد نوبت فرزندان است که کمی مراعات حال سالمندان را بکنند. مکثی می کند و با تامل ادامه می دهد: البته ما سالمندان نیز باید زندگی و دغدغه امروز جوانان را بیشتر درک کنیم.
قدیمی های ما پدران و مادران و پدربزرگ و مادربزرگ هایمان سالمندانی مقتدر و حرمت دار بودند که جوان ترها را با تجربه خود در مشکلات و مسائل زندگی کمک می کردند اما الان اوضاع کمی تغییر کرده است.
کمی آنطرف تر پای صحبت های دلنشین صغری ابراهیمی مادربزرگ خوش رو و با محبت می نشینم می گوید متولد سال ۱۳۱۶ است و دو ماهی می شود برای رفع تنهایی با همسرش به این مرکز می آید در همان ابتدا با افتخار همسرش را که کمی کنارتر از او عصا به دست ایستاده نشان می دهد به من می شناساند.
خانم ابراهیمی در لابلای حرف هایش دست به دعا برمی دارد و برای عاقبت به خیری همه جوانان دعا می کند و می گوید: بسیار راضی ام از اینکه صبح ها ۸ تا ۱۲ ظهر اینجا هستم. در این مکان با دوستانمان می خندیم و خوش می گذرانیم. معتقدم زندگی فرصت باهم بودن و شادی است که باید قدر لحظه لحظه آن را بدانیم.
به جوانان توصیه می کنم صبر و طاقت خود را بالا ببرند و در برابر مشکلات زندگی ایستادگی کنند. پیشنهاد می کنم بهزیستی و شهرداری در حمایت از اینگونه مراکز حمایت و کمک بیشتری داشته باشد. در حال حاضر چون مکان ورزش سالمندان محدود است باید شهرداری استخر مناسبی را در اختیار سالمندان قرار دهد.
چند وقت دیگر هم با توجه به شروع فصل سرما سالن های سرپوشیده ای در اختیار سالمندان این مرکز قرار دهد. در پایان به همه دوستان همسن و سال خود توصیه می کنم در زندگی روحیه بالای خود را حفظ و با آرامش زندگی کنند و بدانند آرامش و محبت در زندگی رمز زیبا زندگی کردن است.
انتهای پیام/ منیژه فرهانپور