به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصرهمدان»؛ به نظر می‌رسد پرداختن به تروریسم را باید از رسانه‌های جاده صاف کن و زمینه ساز شروع کرد، رسانه‌هایی که با لطایف الحیل ابزار ترور را به دست جنایتکار می‌سپارند تا بعد از اقناع افکار عمومی به راحتی از خونریزی و نقض حقوق بشر لذت ببرد!!
نقطه قوت جبهه کفر و نقطه ضعف جبهه حق همین رسانه است و هیچ قوم و قبیله و تمدن بشری خطرناک‌تر از صهیونیسم قدرت رسانه را درک نکرد و از آن استفاده نکرد.
امروز جمهوری اسلامی ایران همان شکوه پا برجا، همان زخمی سربلند دوران‌ها، روی تنه تناور درخت ستبر انقلابش پر از جای تبرهای ترور است، پر از زخم های تلخ التیام نیافته از ترور‌های دهه شصت تا صیاد شیرازی و لاجوردی تا مرد شماره یک مبارزه با تروریسم سردار شهید حاج قاسم سلیمانی و حالا زخمی به وسعت کل جبهه مقاومت، ترور مهمان ایران و دبیر کل حماس شهید اسماعیل هنیه که همگی اول در رسانه‌ها ترور شخصیت و جایگاه شدند و بعد هدف ترور قرار گرفتند و خون پاکشان در رگ‌های اسلام عزیز ضربان گرفت.
جمهوری اسلامی مقتدر و مظلوم ایران، امروز با آن که متجاوز را در خاک خودش هم تحقیر و هم مجازات می‌کند و رد نور موشک‌هایش دل‌های مردم مظلوم در مسیر را روشن می‌کند، از طرفی درگیر کشمکش‌های گاه مضحک درون گفتمانی است و از طرفی مولفه‌های امنیت را روی میز برنامه و اقدام گذاشته و باید همه جوانب را برای حفظ امنیت داخل در نظر بگیرد و از طرفی دشواری اداره معیشت مردم با تهدیدات و محاصرات فراوان، مدیریت ریزش‌های تأسف بار نیروهای با تجربه و رویش های بعضاً احساسی، نفوذ و صدها مسئله دیگر را باید چاره‌اندیشی کند.
در چنین شرایط پیچیده‌ای فاقد قدرت رسانه‌ای هم‌تراز دشمن در سطح حاکمیت و از هم گسیختگی رسانه‌های مردمی دغدغه‌مند است. هر چه بیشتر به این نکته توجه می‌کنیم مظلومیت انقلاب چهره اش واضح‌تر می‌شود.
شاید در این سطور مجال آسیب‌شناسی رسانه انقلاب نباشد اما به سوالی بسنده می‌کنیم که چرا تاکنون نخواسته یا نتوانسته‌ایم از پتانسیل وسیع رسانه‌های مردمی و اثر تصاعدی آن در ترکیب با قدرت فضای مجازی در راستای جهت دهی افکار عمومی و در یک کلام جهاد تبیین استفاده کنیم؟
آری جمهوری اسلامی ایران قبل از اینکه قربانی تروریسم باشد مضروب و زخمی شمشیر رسانه‌ها است، قربانی بی‌دفاع و بی‌ابزار بودن در فضای مجازی است، همان‌جایی که فرمانده بارها نقصش را تذکر داد و آنان که باید کاری می‌کردند نکردند.
شاید در ذهن خواننده این یادداشت موجی از دلزدگی یا ناامیدی ایجاد شود اما باید توجه داشت بررسی نقطه ضعف‌ها به جای تعریف و تمجید‌های محض و عزم برای تولید قدرت در این مواضع ورق را برمی‌گرداند، تصور کنید ورزشکاری را که در رینگ مبارزه ضعف آشکاری دارد و بارها حریف از همان نقطه به او آسیب میزند و هنوز قادر به مغلوب کردن او نیست، این یعنی کافی است این نقاط ضعف ترمیم شود آن‌‌گاه حریفی باقی نخواهد ماند تا مبارزه کند!
امروز جمهوری عزیز اسلامی ایران باید برای رسانه، انقلابی‌های رسانه‌ای، مردم کوچه بازار که می‌توانند رسانه باشند چاره‌اندیشی کند و شعله‌های این نارضایتی‌های رو به افزایش را با خنکای خدمت و شیرینی رفاه و توسعه عدالت تبدیل به فرصتی برای افزایش قدرت نرم و مقابله با دشمن کند.
میثم پارسا شریف