حسن کربلایی در یادداشتی با عنوان «پاسخ خُردکننده!» نوشت: اگر بگوییم و تاکید کنیم که رژیم صهیونیستی در بدترین روزهای حیات نامشروع و ننگین خود به سر می‌برد، اغراق نکرده‌ایم.
به اصطلاح «اصلاحات قضایی» بنیامین نتانیاهو که در واقع با هدف سفید کردن کارنامه تباه و مفاسد خود و فرار از مجازات، مطرح و مصوب شد، موجی از اعتراضات شهری را دامن زد.
هفته‌هاست که صدها هزار نفر در سراسر فلسطین اشغالی خاصه تل‌آویو، به خیابان‌ها می‌آیند و علیه نخست‌وزیر خود شعارهای تند سر می‌دهند و خواهان اسقاط دولت وی هستند.
هفته پیش بود که آفریقایی‌های صهیونیستِ به جان آمده از تبعیض نژادی و گسست‌های اقتصادی و سیاسی با پلیس درگیر شدند و ثابت شد که جامعه عبری از شدت نابرابری‌ها در آستانه انفجار است.
موزائیکی بودن همین جامعه یعنی رنگارنگی نژادی و ملیتی و قومی نیز مزید بر علت شده است و به شکل طبیعی، ناترازی عمومی و ناهمسانی فرهنگی را ترسیم کرده است. خط فقر نیز سال به سال در حال افزایش است، چنان که با وجود سانسور رسانه‌ای مدت‌ها پیش بود که خبر چندین مورد خودسوزی‌های ناشی از ناامیدی در تامین معیشت درز یافت و منتشر شد.
استمرار مبارزه فلسطینیان برای آزادی سرزمین و خانه خود نیز هر ساله ابعاد گسترده‌تری می‌گیرد و وجه مهارنشدنی خود را به نمایش می‌گذارد. این واقعیت روشن هیچ حریم امنی در هیچ نقطه‌ای از سرزمین‌های اشغالی به جای نگذاشته است.
حالا هفته‌ای نیست که خبر از وقوع عملیاتی استشهادی در قلب تل‌آویو یا دیگر مناطق استراتژیک صهیونی به گوش نرسد. اضافه کنید سرقت سلاح از پادگان‌های ارتش، تمرد سربازان و افسران از مافوق‌های خود به سبب اعتراض به مفاسد مسئولان یا ترس از جان که همگی درک فضای بی‌ثبات و حس فزاینده ناامنی را پیش رو می‌گذارد. همه این‌ها موجب افزایش و خیز مهاجرت معکوس شده است و افق حیات رژیم صهیونیستی را تیره ترسیم می‌کند.
چنان تیره و ناامیدکننده که تحلیلگر کهنه‌کار، متعصب و مدیر سابق رادیو فارسی اسرائیل – منوشه امیر- در گفتگو با تلویزیون سلطنت‌طلب فارسی زبان «کانال یک» از پیش‌بینی آینده رژیم صهیونیستی ابراز عجز می‌کند و آن را ناممکن توصیف می‌سازد.
اما در چنین وضعیت وخیم و ناگواری، رئیس موساد یعنی «دیوید بارنیا» با ادبیاتی سخیف و با لحنی تصنعی به تهدید ایران و دادن وعده انجام عملیات نظامی در قلب تهران پرداخته است! توجه کردید؟! «عملیات در قلب تهران!» خنده‌دار است! در واقع وی به جای ارائه تحلیلی نسبت به شرایط موجود اسرائیل و ابراز نظر نسبت به وضعیت شورشی و روند رو به افول جامعه چندپاره صهیونی، برای کشوری شاخ و شانه می‌کشد که نفس آمریکا و هم‌پیمانانش را در منطقه غرب آسیا به شماره انداخته است. به ظاهر قدرت‌های دنیایی، را تحقیر کرده است. چگونه؟ با ایفای نقش برجسته در نابودی داعش «آمریکاساخته» و سِترون‌سازی شبکه داخلی و خارجی برانداز و منفعل کردن آمریکا و غرب در صحنه تحریم سراسری، با منسجم کردن و تقویت محور مقاومت و…! خُب با این حال آیا نمی‌توان در قبال تهدیدات رئیس موساد تنها پوزخندی زد و شانه بالا انداخت و آرام عبور کرد؟!
جای تردید نیست که تهدیدات بالاترین مقام اطّلاعاتی صهیونیست، صرفاً مصرف تبلیغاتی و تنها کوششی بی‌جهت و رسوا و بی‌نتیجه برای عادی نشان دادن اوضاع طوفانی اسرائیل است. امروزه همه می‌دانند که اسرائیل و ایادی آن توان انجام حرکتی ضدایرانی با ارزش نظامی را خاصه در داخل ایران ندارند و خوب هم می‌دانند که موشک‌های رادارگریز و نقطه‌زن ایرانی و صدها هزار موشک همپیمانان عقیدتی ایران در بیخ گوش خانه عنکبوتی صهیونیست‌ها آماده‌اند که کوچک‌ترین تحرک صهیونیستی را با قدرت پاسخ دهند.
بنابراین تهدید رئیس موساد تنها تهدیدی برای تهدید کردن است و «دیگر هیچ»! صهیونیست‌ها بهتر از هر کسی می‌دانند که چکاندن گلوله‌ای به سمت ایران یا منفجر کردن کپسولی در داخل مرزهای ایران، انگشت‌های آماده شلیک را به حرکت وامی‌دارد. از شما چه پنهان، شاید تهران بدش نیاید که بهانه‌ای برای پاسخی خُردکننده را بیابد!
انتهای پیام/