اگرچه مدتی است که آموزش دانش آموزان در برخی از مدارس به صورت حضوری برقرار شده اما همچنان در فضای شبکه شاد هم معلمان و دانش آموزان فعالیت دارند که این برای آنان که فاقد گوشی و تبلت و اینترنت هستند و نمی‌توانند در این فضا باشند در نوع خود بی عدالتی آموزشی است.
به گزارش عصرهمدان؛ نزدیک به دو سالی است که از شیوع کرونا می‌گذرد و با شیوع این ویروس منحوس تحصیل و آموزش دانش‌آموزان به سمت مجازی شدن رفت؛
و اینجا بود که با مجازی شدن آموزشهای دانش آموزان محرومیت در بسیاری از شهرها و روستاها نمایان‌تر شد چراکه هم دسترسی به اینترنت و هم توانایی خرید تبلت و گوشی را نداشتند؛ ناگفته نماند برخی هم از دریافت آموزش خودخوان که از طریق تلویزیون مهیا شده بود، به دلیل نداشتن این وسیله بی‌بهره بودند.
با وجود این محرومیت‌ها و عدم زیرساخت‌ها برای دریافت آموزش مجازی دانش آموزان بسیاری از آنان از تحصیل یا بازماندند و یا عقب افتادگی جبران ناپذیر داشتند و این یعنی بی‌عدالتی آموزشی که خود را بیشتر در شهرها و روستاهای محروم نشان داد.
حال اسدآباد همدان یکی از شهرستان‌های محرومی است که با وجود بیش از ۱۹ هزار دانش آموز که از عدالت آموزشی هم بی بهره بود. اگرچه مدتی است که آموزش در برخی از مدارس به صورت حضوری برقرار شده اما همچنان در فضای شبکه شاد هم معلمان و دانش آموزان فعالیت دارند که این برای آنان که فاقد گوشی و تبلت و اینترنت هستند و نمی‌توانند در این فضا باشند در نوع خود بی عدالتی آموزشی است.
البته به همت خیرینی از مردم عادی گرفته تا معلمان جهادگر دست به دست هم دادند و برخی از دانش آموزان را با خرید تبلت و گوشی و یا اهدا تبلت های کارکرده از آموزش مجازی بهره‌مند کردند اما هنوز بسیاری از دانش آموزان در این شهرستان فاقد تبلت و به تبع از آموزش مجازی بی بهره اند.
مادر دو تن از دانش آموز اسدآبادی که با مشکل مالی برای خرید تبلت برای فرزندانش مواجه است، می‌گوید: از ابتدای کرونا که فرزندانم از درس جا ماندند چراکه گوشی که در دست خودم است، اندرویدش پایین است و برنامه شاد را باز نمی کرد، حال که توانسته شاد را بر روی آن نصب کنم، دو فرزندم با یک گوشی وارد کلاس مجازی می شوند و آن مشکلات خود را دارد، بعضی مواجه همزمانی برقراری کلاس دو فرزندم در یک زمان آنها را با مشکل مواجه کرده. توانایی خرید یک تبلت دیگر را هم ندارم.
وی می‌گوید: هر دو فرزندم نمره‌هایشان خیلی خوب بود و بعداز شیوع کرونا در درس‌هایشان افت کرده اند.
پدر یکی از دانش‌آموزان نوجوان روستایی می‌گوید: توان خرید تبلت را ندارم، قیمتش حقوق یک ماه من هم نیست، درآمدی ندارم که تبلت بخرم، هر روز در حال بحث با فرزندم هستم و می‌گوید مرا دوست نداری نمی‌داند که دخل و خرجم نمی‌خواند که برایش تبلت بخرم، حق هم دارد از درس جامانده.
او که نگران آینده فرزندش است اما توان مالی‌اش اجازه خرید تبلت نمی‌دهد، می‌گوید: خودم که بی سوادم و با این اوضاع که کرونا پیش آورده و همین طور پیش برود فرزندم هم بی سواد خواهد شد.
حجت الاسلام احمدحسین فلاحی، عضو کمیسیون اجتماعی و نماینده مردم همدان در مجلس در گفتگو با خبرنگار عصر همدان، با اشاره به اینکه ۸۰۰ تبلت در اختیار آموزش و پرورش استان برای اهدا به دانش آموزان نیازمند مناطق محروم قرار گرفته است، اظهار کرد: باید مسئولان دقت داشته باشند که تبلت‌ها به دانش آموزان نیازمند توزیع شود و اگر تابه حال انجام نشده باید هرچه زودتر تعیین تکلیف شود.
وی پاسخ به این سؤال که بسیاری از روستاها با مشکل اینترنت و آنتن دهی مواجه هستند، گفت: در حال در بسیاری از مدارس روستایی کم جمعیت باید کلاس‌ها حضوری باشد، هم اکنون در بخش قهاوند همه کلاس‌های مدارس به صورت حضوری است و پروتکل بهداشتی هم رعایت می‌شود.
عضو کمیسیون اجتماعی و نماینده مردم همدان در مجلس با بیان اینکه در سطح کشور ۹۰ هزار کلاس درس زیر ۱۶ نفر در روستاهای کشور داریم، گفت: هیچ لزومی ندارد که در این روستاها آموزش مجازی باشد که نیاز به تبلت و گوشی و اینترنت باشد.
وی با بیان اینکه اینکه عمده دانش آموزانی که مشکل تبلت و گوشی دارند، در روستاها هستند، افزود: امکانات در شهرها بهتر از روستاهاست بنابراین نیاز روستا با برقراری کلاس حضوری برای دانش آموزان حل شده است.
حجت الاسلام فلاحی در خصوص آمار استفاده داش آموزان از گوشی‌های هوشمند اظهار بی اطلاعی کرد و گفت: در حال حضور ذهن ندارم.
انتهای پیام/ن