به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصر همدان»؛یادمان غمام همدانی و آزاد همدانی ۲ شاعر صبح امروز در آرامگاه واقع در آستان مقدس شاهزاده حسین(ع) و با حضور اعضای انجمن‌های ادبی و با مشارکت اداره‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و اوقات و امور خیریه استان همدان برگزار شد.
دلیل ماندگاری دفاع از حق است
حمید ترکمان رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان همدان در آئین احیاء مزار شاعران نامدار، غمام همدانی و آزاد همدانی با عرض تبریک ولادت با سعادت امیرالمومنین علی علیه‌السلام، اظهار کرد: از دغدغه‌های بسیار مهم و درجه اول همه بزرگان و پیامبران الهی از حضرت آدم(ع) تا امامان معصوم علیهماالسلام و در درجه بعدی شعرا و عرفا به سه مورد می‌توانیم اشاره کنیم.
وی با بیان اینکه شناخت حق اولین دغدغه بزرگان دین است، عنوان کرد: شناخت حق هم در آثار شعرا وجود دارد.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان همدان تاکید کرد: دومین دغدغه این بزرگان، شناخت باطل است. در واقع شناخت حق برای دفاع از حق و شناخت باطل به‌سبب دفع باطل است.
ترکمان با اشاره به سومین دغدغه بزرگان دین که استقامت در مسیر است، بیان کرد: اگر زندگی شعرا را در تاریخ جستجو و مطالعه کنید، یکی از بزرگترین دغدغه آنها گفتن حق بوده که آن را به زبان زیبای شعر گفته و به مخاطب انتقال می‌دهند.
وی همچنین ادامه داد: شعر زبانی کوتاه اما مفید و پرمغزی است بوده که شاعران با این وسیله به مقابله با طاغوت زمان برخاسته و از حق دفاع کرده‌اند.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان همدان خاطرنشان کرد: شاعران حق طلب، برای احیای حق با چند بیت آن را بیان کرده و آن را به مردم می‌شناساندند.
ترکمان با اشاره به فرازهایی از خطبه ۱۶۶ نهج‌البلاغه، تحت عنوان مردم آخرالزمان، ادامه داد: یکی از دلایلی که باطل به سمت شخص می‌آید این است که حق به باطل ضربه‌ای نزده، آن را دفع نکرده و خود را خوب بازگو نمی‌کند.
وی افزود: لذا گام اول در این خطبه از حضرت علی علیه‌السلام، پیروی از حق است. یعنی اگر یک شاعر، عارف و کسی که می‌تواند کاری بکند از حق پیروی نکند، اثرش ماندگار نخواهد بود. آن‌کسی ماندگار است که از حق دفاع کرده است.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان همدان در پایان یادآور شد: این شاعران همواره بدنبال حق و از باطل گریزان بوده‌اند لذا ماندگار شده و در مضجع مقدس این امام‌زاده دفن شده‌اند.خداوند حق طلبی را از همه علی‌الخصوص کسانی که در این زمینه توانایی ویژه‌ای دارند، خواسته است.
علی‌محمد غمامی آزاد متخلص به آزاد همدانی شاعر، ادیب و معلم همدانی است که در سال ۱۲۸۵ در همدان دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۲۴ در این شهر درگذشت.
آزاد همدانی تحصیلات خود را در فارسی، صرف، نحو، معانی، بیان، فقه و منطق در همدان به پایان رساند. بعدها معلم شد و در مشاغل دبیری، بازرسی و مدیریت دبستان و دبیرستان انجام وظیفه کرد.
در سال ۱۳۰۰ خورشیدی، به سمت ریاست فرهنگ کاشان منصوب و به اصلاح امور فرهنگ و افتتاح انجمن ادبی پرداخت و در اثر مجاهدت در ترویج علم و ادب مورد توجه اهالی کاشان قرار گرفت.
در این موقع خبر مرگ ناگهانی فرزند ارشدش از سنندج رسید و مرگ این جوان، آزاد را پیر کرد و به ناچار به تهران منتقل شد.
در سال ۱۳۱۳ خورشیدی به سمت مدیریت ادبیات و بازرسی اداره فرهنگ همدان منصوب و در سال ۱۳۱۵ به مدیریت دبیرستان شاهپور کرمانشاه برگزیده شد و ۲ سال هم به تربیت و تعلیم دانشجویان آنجا انجام وظیفه کرد، آزاد همدانی به سال ۱۳۲۴ شمسی چشم از جهان فروبست.
محمد یوسف‌زادهنیز متخلص به غمام همدانی فرزند حجت الاسلام سید یوسف مجتهد همدانی به سال ۱۲۵۳ هجری خورشیدی در کربلا متولد شد.
او تحصیلات ابتدایی خود را در محضر پدر به پایان رساند و سپس به اتفاق وی به همدان سفر کرد و به تحصیل علوم متداول زمان شامل ادبیات فارسی، عربی و فقه، اصول و فلسفه پرداخت.
وی ارادت خاصی به حافظ و اشعار وی داشت. در سال ۱۳۳۷ قمری انجمن ادبی همدان را تأسیس کرد.
غزلیات وی پس از درگذشتش توسط موسی نثری جمع‌آوری و به چاپ رسید. دیوان کامل و اصلاح شده غمام همدانی با تلاش و کوشش محمود توحیدی امین در ۳۶۵ صفحه تنظیم چاپ شد.
او در سوم مهر سال ۱۳۲۱ شمسی در تهران درگذشت و در همدان دفن شد.
انتهای پیام/سا