به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصرهمدان»؛ حجت‌الاسلام علی گودرزی دبیر کتاب سال خانواده و جمعیت کشور در یادداشتی چنین نوشت؛وقتی سیاست‌های کلان کشوری تغییر می‌کند همگام با آن باید تمام سیاست‌ها با آن همگام و همراه شود.
کشورهای دارای نرخ باروری پایین علیرغم اینکه می‌دانند یارانه دادن کار غلطی است و اقتصاد را بیمار می‌کند ولی در دادن مشوق‌ها به علت حل ابر‌بحران جمعیت کشورشان تعلل نمی‌کنند ولی در کشور عزیز ایران متأسفانه سیستم مالی و پولی کشور علیرغم برخی همراهی‌ها در مقابل سیاست‌های رسمی نظام و حتی قوانین در حوزه جوانی جمعیت مقاومت می‌کند به عنوان مثال یکی از مخاطبین کانال دیده‌بان شفافیت قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت می‌گوید: برای وام فرزندآوری سال گذشته به بانک مراجعه کردم متصدی پرسید برای چه کاری به این بانک مراجعه کردید؟ گفتم خوب نزدیک خانه ما است گفت بچه چندم است؟ گفتم: پنجم جوری برگشت با صدای بلند داد زد و گفت پنجم!!!؟؟ خجالت کشیدم از ناراحتی اومدم بیرون انگار ارث باباش رو ازش گرفتم.
از این دست برخوردها که نشان از عدم همراهی ساختار و سازمان پولی و مالی است به تکرار داریم یا تخلف از ضوابط تعیین شده در تضامین بانکی و غیره در کل سیستم مالی و پولی کشور تمام تلاش خود را می‌کند که کمترین خدمات را بتواند در این بخش ارائه دهد و علت علل آن را هم در این می‌بینیم که هنوز مسئولین آن بخش ضرورت و اولویت و فوریت آن را نفهمیده‌اند و نمی‌دانند در آینده این ابر بحران دامن خودشان را خواهد گرفت.
در کنار بحث وام هم مشوق‌های دیگری در حوزه مالی و پولی مانند تخفیف در مالیات‌ها داریم که آنها هم در قانون جوانی جمعیت تعبیه شده و به عنوان تسهیل‌گری خانواده‌های چند فرزندی درنظر گرفته شده است و شرط تحقق آن را پیش‌بینی بودجه جایگزین این بخش است.
اشتباه اول را مجلس در تصویب قانون کرده است که شرط عمل به قانون تعبیه آن در بودجه سنواتی است و در صورت عدم تعبیه از اجرای آن خبری نبوده و نیست.
اشتباه دوم را دولت شهید رئیسی انجام داده است که پیش‌بینی چنین بودجه‌ای در بودجه سنواتی انجام نداده است! بنظر می‌رسد مسئولین محترم وقتی امر جمعیت در نگاه آنها اولویت و فوریت نداشته باشد همین خواهد شد.
سوال اینجا است اگر مسأله جمعیت مسأله راهبردی نظام است و بیش از ۶۰ بار رهبری معظم بدان اشاره کرده و وزیر و دولت را مستقیماً در این موضوع خطاب قرار داده چرا نباید چنین امر مهمی برایش بودجه اختصاص داد! بی‌مایه فطیر است! نمی‌شود پول خرج نکرد! چطور در داستان کاهش جمعیت پول خرج کردید و مشروط به تخصیص بودجه نبود ولی در امر افزایش باید چنین شرطی گذاشته شود!؟
در اصل امر تخفیف مالیاتی به خانواده‌های چند فرزندی در دنیا مرسوم است و از مشوق‌هایی است که کشورهای غربی هم برای حل مسأله جمعیت بدان توجه کرده‌اند حتی اگر دولت غربگرا هم بود باید امر مهم مشوق مالیاتی خانواده‌های چند فرزندی را به تبع غربی ها حل و فصل می‌نمود.
متأسفانه به دلیل طراحی غلط نظام بانکی کشور بر اساس نظام سرمایه‌داری، سیستم مالی کشور در مقابل سیاست‌های رسمی نظام در حوزه جوانی جمعیت مقاومت می‌کند و انقباضی عمل می‌کند و تمام تلاش خود را به کار می‌بندد تا کمترین خدمات را به این بخش ارائه دهد.
چرا که در نگاه نظام سرمایه‌داری همه چیز در سرمایه و سود آنی خلاصه و برای دین و آینده کشورهای رقیب کمترین هزینه را هم نباید متقبل شود، لذا می‌بینیم که همین سیستم سرمایه‌داری غربی برای رهایی از پیری جمعیت هزینه، آینده‌نگری و نسخه‌ها تجویز می‌کند ولی در کشورهایی که به لحاظ گفتمانی رقیب آنها محسوب می‌شود هنوز نسخه فرزند کمتر زندگی بهتر را تجویز می‌نماید.
اشکالی را که برخی دولتمردان مطرح می‌کنند آن است که بنای نظام بر تامین هزینه‌های دولت از مالیات و عدم تکیه دولت به نفت و بودجه‌های نفتی است و اگر بنا باشد هر موضوعی به علت اهمیت آن معافیت مالی بگیرد سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و خلاف سیاست‌های نظام است و دوباره به مرور دولت را به سمت بودجه های نفتی سوق می‌دهد.
جواب اشکال بنظرم واضح است: مساله جمعیت با دیگر مسائل متفاوت است و از زیرساخت‌های اصلی کل جامعه محسوب می‌شود و نباید با دیگر موضوعات حتی مهم مقایسه شود، حتی پویایی مالیات هم وابسته به پویایی جمعیت است!
در نظر داشته باشید که اگر در آینده هرم سنی ایران عزیز به سمت پیری برود دیگر جوانی نداریم که کار کند و مالیاتی به دولت بدهد و در واقع نظام یک سرمایه‌گذاری بلندمدتی را در بخش دریافت مالیات انجام می‌دهد بدین نحو که امروز مالیات نمی‌گیرد و در آینده همین افرادی که متولد می‌شوند چرخ اقتصاد را می‌چرخانند و هرچه اقتصاد پویاتر باشد به تبع آن مالیات بیشتری هم نصیب نظام می‌شود.