روایت جوانترین عکاس استان همدان در سال های منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی، روایت عکساخانه ای در تویسرکان است که تصاویر امام را چاپ می کرد، آن زمان که این کار جرم بود! و حدیث دلتنگی هایی که امروز می گوید: مردم همه جوره پای انقلاب مانده اند؛ مسئولان نیز بمانند.
به گزارش خبرنگار عصر همدان به نقل از رودآور؛ انقلاب اسلامی ایران پس از سال ها رشادت ها و ایستادگی های بزرگمردان و شیرزنان و تحمل زندان های ساواک بر پایه ولایت و به پشتوانه یک ملت، ۲۲ بهمن ماه سال ۱۳۵۷ و ۱۰ روز پس از ورود امام به کشور به پیروزی رسید.
در وصیت نامه سیاسی، الهی امام خمینی(ره) هم در پیدایش، هم در کیفیت و هم در انگیزه با همه انقلاب ها و حرکت های سیاسی، اجتماعی تفاوت داشت. علت این تفاوت الگوگیری انقلاب اسلامی از نهضت انبیاء بود. در انگیزه حرکت انبیاء هیچ عاملی جز خدا وجود ندارد. نه مقاصد ملی و قومی و جنسیتی دارند و نه رسیدن به قدرت و ثروت.
داشتن انگیزه الهی، وحدت کلمه، ایثار و فداکاری رمز موفقیت و بقای انقلاب اسلامی است.
بی تردید این پیروزی شکوهمند در سایه توکل به خدا، ولایت پذیری، رهبری دینی و مذهبی و حضور پرشور و شعور مردم شکل گرفته است.مردم شهرستان تویسرکان نیز مانند مردم سایر نقاط ایران اسلامی در این پیروزی عظیم سهم مهمی داشته اند.
تویسرکان را از گذشته تاکنون به نام دارالمومنین می شناسند و حرکت های فرهنگی و مبارزه با کژی ها و پستی ها ی ستم شاهی در آن نیز مشهود بود.
در سال ۱۳۴۱ که بحث انجمن های ایالتی و ولایتی و حذف قرآن کریم برای سوگند در مجلس شورای ملی مطرح بود بنا بر گفته فوزی یکی از همشهریان این دیار در کتاب “حماسه های ملت به رهبری امام خمینی” تویسرکان ده ها تلگراف به تهران ودر بار و عَلَم ومراجع قم مخابره شده است و حتی هشتاد نفر از بانوان خطاب به شاه و علم موارد اعتراض خود را به این لایحه اعلام نمودند.
زنان تویسرکان در گذشته های دورهم حتی در دوران کشف حجاب رضا خانی، با سرپیچی از پوشش مرسوم پهلوی و مقید ماندن به حجاب سختی های فراوانی کشیدند. برخی، سال ها از منزل خارج نشدند، برخی شب ها پنهانی با همان چادر مسلمانی به دید وبازدید اقوام می رفتند و برخی با مأموران گستاخ کشف حجاب برخورد می نمودند و با خویشان آنان ارتباط برقرار نمی کردند.
از این رو به گفتگو با یکی جوانترین های عکاسان سال های منتهی به پیروزی انقلاب نشستیم و از او و خاطراتش جویا شدیم.
بیات؛ جوانترین عکاس استان همدان در سال های منتهی به پیروزی انقلاب
رودآور: خودتان را معرفی کنید و از سن و سال و حرفه یتان در سال پیروزی انقلاب برایمان بگویید؟
بیات: فرهنگ بیات و زاده تویسرکانم. در سال ۵۷، جوانی ۲۶ ساله بودم، آن روزها حرفه و کار من مثل این روزها عکاسی بود، مجوز عکاسی را زمانی که ۲۳ ساله بودم پس از یک دوره کار تجربی و شاگردی نزد دایی های خود اخذ کردم و پس از آن و در روزهای ملتهب و منتهی به پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی دوربین به دست عکس های بسیاری از تظاهرات ضد رژیم ستم شاهی گرفتم.
آن روزها اتحادیه عکاسی به من جوانترین عکاس استان می گفتند.
عکساخانه ای در تویسرکان که تصاویر امام را را چاپ می کرد/وقتی که چاپ تصویر امام جرم بود!
رودآور: برای چاپ تصاویر امام خمینی(ره) چه اقداماتی انجام می دادید؟
بیات: بی پرده بگویم، داشتن تصویر امام نهضتمان در آن روزها جرم محسوب می شد و نیروهای شهربانی، ما عکاسان را بیشتر زیر نظر داشتند تا مبادا در چاپ و توزیع عکس های امام خمینی(ره) وارد کارزار شویم و به قولشان شریک جرم مردم انقلابی!
در یکی از روزها مشغول عکاسی و غرق در کار به هر چه فکر می کردم جزء اینکه یکی بیاید و از من بخواهد تصویر امام را چاپ کنم، در اندیشه های مختلف سیر می کردم که سیدمحمد محمودی از روحانیون و از اهالی روستای دارانی عکسی برایم آورد و آهسته گفت از این تصویر برایمان تعدادی چاپ کن و به هر که به اسم من آمد تحویل بده.
من نیز همین کار را در پیش گرفتم، بسیاری از انقلابیون تویسرکانی تا روزها به عکاسخانه من سر می زدند و تصویر امام را طلب می کردند.
همه مردم انقلابی بودند
رودآور: از تظاهرات ضد پهلوی تویسرکانی ها برمایمان بگویید:
بیات: شنیدن و حتی دیدن تصاویر آن تظاهرات های گسترده، نمی تواند حق مطلب را ادا کند، که آن روزها چگونه با هدایت روحانیون و به ویژه حاج آقا سبزه واری مردم تظاهرات گسترده به راه می انداختند.انقلابیون یکی و دو تا و یک گروه خاص نبودند، همه مردم از زن و مرد، پیر و جوان از هر قشری دست فرزندان خود را گرفته و به خیابان ها می آمدند، تویسرکانی ها هم همانند دیگر مردم ایران زمین نه از توپ و تانک و شلیک گلوله های مأموران، وحشتی داشتند و نه از شکنجه های زندان.
در یکی از آن روزها خبر شهادت مراد نانکلی که در تظاهرات تهران دستگیر و در زندان هم آنجا زیر شکنجه های وحشیانه و بیرحمانه ساواک دعوت حق را لبیک گفته بود، به گوش مردم تویسرکان رسید.او از اهالی روستای گل آباد بود و می شود نامش را نخستین شهید انقلاب شهرستانمان نامید، پس از آن بارها مردم این دیار تصویر بزرگ شده شهید نانلکی را پیشاپیش خود در تظاهرات ها به دست گرفته و شعارهای ضد طاغوتی سر می دادند.
روحانیون مبارز در صف اول تظاهرکنندگان
مردم در راهپیمایی ها با مشتانی گره کرده، پاهایشان را به زمین می کوبیدند و فریاد می زدند؛ “زیر بار ستم نمی رویم ما” و این گونه شد که زیر بار ستم نرفتند.
مأموران شاه از تظاهرات به هر نحوی با شلیک به سمت مردم جلوگیری می کردند و اجازه برگزاری نمی دادند، اما روحانیونی همچون حاج آقا سبزه واری با کوچتکرین بهانه حتی فاتحه خوانی در آرامستان ها جمعیت بزرگی گرداگرد خود جمع می کرد و سخنان امام نهضتمان را این گونه به گوش همگان می رساندند.
وقتی که مأموران شاه به انقلابیون می پیوستند
رودآور: آیا مأموران شاه شما را بازداشت کردند؟
بیات: بارها چندین مأمور شاه به من تذکر دادند که از عکس هایی که از تظاهرکنندگان گرفته ام برایشان ببرم و با وجود آن که تمامی تظاهرات ها را پوشش می دادم، به آن مأموران هر بار می گفتم در عکاسخانه خود مشغول کار بوده ام و خبری از تظاهرات ندارم و هیچ گاه دست مأموران به عکس های من نرسید.
روزی بر بلندای دیواری مشغول عکس گرفتن از تظاهرات مردمی بودم، که به یک باره چشمم به چشم یکی از مأموران افتاد، آشنا بود! سابق بر این چندین مرتبه برای عکس گرفتن نزد من آمده بود، مرا به گوشه ای برد و گفت تا دیر نشده از اینجا دور شو وگرنه یا دستگیر می شوی و یا تو را می کشند و این گونه من از بازداشت شدن رهایی یافتم.مأموران شاه نیز آن روزها یکی پس از دیگری به انقلابیون می پیوستند.
رودآور: از سختی های آن روزها برایمان بگویید و آن صف های طولانی برای گرفتن چند لیتر نفت!
بیات: از صف طول و دراز و پیت‌های نفتی چه بگویم، آن هم اگر در آخر در روزهای سرد زمستان به دست خانواده ای می رسید یا نه.باید از صبح زود به مرکز توزیع می رفتیم، و حداقل تا سرظهر و یا تا ساعت ۱۶ بعدازاظهر در آن صف ها معطل می شدیم تا تنها یک پیت نفت بگیریم.آن روزها خبری از لوله کشی گاز و این پیشرفت ها که امروز داریم نبود.
تصاویر شهدا؛ دلتنگی هایم را تازه می کند
رودآور: افرادی که به شهادت رسیدند آیا پیش شما عکسی داشتند؟
بیات: دلتنگی های این روزهای من پس از آن سال های سخت، همان تصاویر برجای مانده از جوانان تویسرکانی است، که یا به دست مأموران شاه خائن و یا در دوران دفاع مقدس به شهادت رسیدند.
هنوز فراموش نمی کنم چهره های نورانی تعدادی از آن جوانان غیور را که در عکساخانه من نشسته، موهای خود را مرتب کردند و از من خواستند عکسی زیبای برایشان بگیرم. گرفتم، اما چند روزی نگذشت که خبر شهادت آنان در جبهه های جنوب را برایمان آوردند و چهره های خندان آنان در ذهنم ماند.
مظلومیت شهدا…
رودآور: بعد از پیروزی انقلاب چه کردید؟
بیات: با پیروزی انقلاب و با گروه ها و نهادهای مختلفی فرهنگی و حمایتی همکاری بسیار داشتم و اگر بگوییم بیش از ۳۰ هزار عکس تنها برای کمیته امداد گرفتم اغراق نکرده ام.
و اما روز سخت ما آن روزهایی بود که پیکر مطهر شهدای تویسرکانی را به شهرستان می آوردند، و تعدادی از ما عکسان عکس می گرفتیم و آه و سوز جگری که بر دل هایمان از آن همه مظلومیت ها مانده است.
مردم همه جوره پای انقلاب مانده اند؛ مسئولان نیز بمانند
رودآور: و حرف آخر شما؟
بیات: امروز ایران اسلامی در بسیاری حوزه و بخش ها پیشرفت های قابل توجهی داشته است، مردم همه جوره پای انقلابشان ایستاده اند و جانفشانی می کنند، مشکلاتی هم وجود دارد و انتظار داریم مسئولان هم انقلابی و جهادی عمل کنند و همه جوره پای انقلابمان بمانند.
رودآور، آقای بیات بزرگوار از این که وقت خود را در اختیار مجموعه خبری ما قرار دادید سپاسگذاریم.
انتهای پیام/ز