در روزهای سخت شیوع یک بیماری منحوس که به دنبال ضعف در اجرای مصوبات ستاد ملی مبارزه با کرونا، وضعیت پرخطرش را هفته ها بر تویسرکان حاکم کرده است، دعوت از بیماران پروانه ای که به دلیل شرایط حاد پوستیشان نمی توانند به درستی از مواد ضدعفونی کننده استفاده کنند چه معنا دارد؟ از چیدن چند صندلی هم برای آنان دریغ شد!
به گزارش خبرنگار عصر همدان؛ سال های سال است که این مجموعه خبری در حمایت از حق و حقوق پروانه ای ها (همان بیماران ای.بی) مطالب بسیار نوشته، اما دریغ که مسئولان آن گونه که باید آنان را تحت حمایت خود قرار دهند.
می گویند از هر ۵۰ هزار نفر یک نفر احتمال ابتلا به بیماری ناعلاج پروانه ای را دارد، اما در شهرستان ۱۰۳ هزار نفری تویسرکان ۱۲ بیمار پروانه ای زندگی می کنند و بهتر است حالا بگوییم ۱۱ بیمار پروانه ای، چرا که زینب یکی از این بیماران حدود دو سال پیش به دنبال قطع شدن پایش تحمل نیاورد و دعوت حق را لبیک گفت.
در طول این سال ها کم توجهی به بیماران پروانه ای که دست و پای و تمام جزء جزء بدنشان درگیر یک بیماری شدید پوستی شده مشهود است و بارها شاهد گلایه مندی آنان از این کم توجهی ها بودیم.
وضعیت جسمی پروانه ای ها به گونه ای است که گویا هر روز دچار سوختگی درجه سه می شوند و یا هر لحظه تی.ان.تی زیر پوستشان منفجر می شود، روی چندان خوشی از مسئولان ندیده اند این را می توان در درد و دل های مکرر آنان از نبود حمایت به ویژه درخصوص هزینه های عمل های جراحی آنان مشاهده کرد.
و اما روز گذشته خبری در کانال تلگرامی منتسب به فرمانداری تویسرکان مبنی بر دعوت از این بیماران به فرمانداری منتشر شده بود، عکس منتشر شده خود حاوی پیام های بسیاری است!
در این روزهای سخت شیوع یک بیماری منحوس که به دنبال ضعف در اجرای مصوبات ستاد ملی مبارزه با کرونا وضعیت پرخطرش را هفته ها بر تویسرکان حاکم کرده است، دعوت از بیماران پروانه ای که به دلیل شرایط حاد پوستیشان نمی توانند به درستی از مواد ضدعفونی کننده استفاده کنند چه معنا دارد؟
آیا برگزاری چنین جلسه ای ضروری بود؟ آیا برای دعوت از آنان با پزشک متخصصی مشورت کرده بودند؟ آیا مسئولان تویسرکان مطلع نبودند که کرونا برای این بیماران که به نوعی گرفتار بیماری زمینه ای حاد هستند و حتی بارها نای و ریه آنان را درگیر کرده و زیر تیغ جراحی رفته اند خطرناک است؟
یکی این وسط هم پیدا نشد به فرماندار بگوید حالا که این بیماران به زحمت افتاده و آمده اند چرا به احترامشان چند صندلی نگذاشته بودید تا آنان ایستاده به حرف های گوش ندهند!
انتهای پیام/ز