وقتی که شاه رفت، مردم خودجوش رژه خودرویی به راه انداختند و صدای بوق و نور چراخ های چشمک زن خوردوها عجب ملودی زیبایی به حال و هوای دی ماه داده بود و نوید روزهای خوش پیروزی را به ارمغان می آورد و در این میان پایین کشیدن مجسمه شاه پهلوی در همدان توسط مأموران آن رژیم طاغوتی قابل مثال زدنی.
به گزارش خبرنگار عصر همدان، در آستانه ۲۶ دی ماه، سالروز تاریخی فرار دیکتاتوری بی اراده و غلام حلقه به گوش امریکایی ها از ایران هستیم.حلقه به گوشی این غلام و پدرش بر کسی پوشیده نبود.یکی غلام انگلیس و دیگری خود فروخته امریکا.
فرار تاریخی آخرین شاه جنایتکار پهلوی، درست در ساعت ۱۴ بعد از ظهر ۲۶دی ماه سال ۱۳۵۷ رقم خورد، نخستین اخبار از رادیو پخش شد، بعد در تلویزیون و روز بعد روزنامه ها بزرگ تیتر زدند؛ “شاه رفت”.همین.
فرزندان این ملت، فرزندان خمینی کبیر(ره) که ۱۵ سال رهبرشان در تبعید بود حالا دیگر قد کشیده و رشید شده بودند، رنگ و بوی رهبرشان را گرفته و همه و همه فریاد برآوردند، “شاه با فرحش در رفت”.
شور و حال مردم وصف نشدنی بود و نهضت خمینی(ره) که برگرفته از قیام استکبارستیزانه حسینی بود، کم کم به سرانجام خود یعنی پیروزی بر طاغوت نزدیک می شد، یکی با روزنامه تیتر درشت شده شاه رفت برای خود کلاه درست کرده بود و بر روی خودرویی ایستاده، مدام می گفت: “شاه رفت”، آن یکی دستان خود را به نشانه پیروزی بالا برده و عکس پولی را نشان می داد که تصویر شاه از آن جدا شده بود و بسیاری هم بودند که به نوعی رژه خودرویی خودجوش به راه انداختند و صدای بوق و نور چراخ های چشمک زن خوردوها، عجب ملودی زیبایی به حال و هوای دی ماه داده بود و نوید روزهای خوش پیروزی را به ارمغان می آورد و این تمثال امام بود که به همراه پرچم بدون نماد شیر به اوج رسیده بود.
مردم هر جا که تصویر و تمثالی از شاه خونخوار می دیدند پاره کرده و یا به همراه پرچم امریکا به آتش می کشیدند و یکی از این اقدامات پایین کشیدن مجسمه شاه در جای جای کشورمان بود و در همدان هم این گونه شد.دیگر نمی شد جلوی خروش مردمی را گرفت که رهبرشان را می خواستند، حکومت نظامی هم برایشان معنایی نداشت، زمان زمان بازگشت امام بود.
بعد از فرار تاریخی، مجسمه های شاه همچون خودش سرنگون شد.
در این باره «فاطمه زنگنه» کارشناس ارشد تاریخ ایران، در گفتگو با خبرنگار رودآور؛ با بیان اینکه فرار شاه خائن، اوج اقتدار و وحدت مثال زدنی اقشار مختلف را نشان می داد، گفت: آن روزها مردم زبان، گفتار، کلام و رفتارشان یکی بود امام را می خواستند، به همین دلیل روز بعد از فرار شاه، بنیانگذار انقلاب اسلامی پس از سال ها دوری از از وطن به آغوش ملت خود بازگشت.
وی اظهار کرد: در حقیقت فرار شاه، نقطه عطفی در جریان یک نهضت بزرگی بود که مسیر آزادگی و آزادمردی اش را از سیره حسینی آموخته بود و مردمی که دیگر تاب تحمل طاغوت را نداشتند بیش از همیشه یک صدا خواستار رفتن عوامل امریکایی از جمله رژیم خود فروخته شاه بودند.
این کارشناس ارشد تاریخ ایران افزود: در آن روزها مردم هر آنچه نشان از طاغوت داشت را نابود کردند و پایین کشیدن مجسمه ها شاه و شکستن آن هم نمادی از به ذلت افتادن کاخ ظلم بود و نهضت خمینی، بر مبنای عدالت در آستانه پیروزی قرار گرفت.
زنگنه با بیان اینکه همدانی ها در پیروزی انقلاب اسلامی نقش مهمی داشتند و علمای بزرگی پرچمدار این نهضت در استان بودند، تصریح کرد: قیام ۳۰ مهر دانش آموزان نمونه ای از این آزادی خواهی ها بود.
وی ادامه داد: حتی روزها قبل از فرار تاریخی شاه مردم نهاوند یکی از شهرستان های استان همدان در پانزدهم آبان ماه سال ۱۳۵۷ مجسمه شاه را پایین کشیدند.
این کارشناس ارشد تاریخ افزود: پس از ۲۶ دی ماه نیز مردم انقلابی در شهر همدان و در سه میدان امام خمینی(ره)، شریعتی و جهاد فعلی که قبل از پیروزی انقلاب به نام های میدان پهلوی و رضاشاه معروف بود، مجسمه شاه را با وجود آن که نیروهای رژیم طاغوتی سیم پیچی کردند بودند به پایین آوردند.
زنگنه عنوان کرد: سرنگونی مجسمه شاه در میدان پهلوی، همان جهاد فعلی به دلیل سنگین بودن و کمبود امکانات به روز بعد موکول شد، همین تأخیر کوتاه مأموران شاهنشاهی را از ترس خروش انقلابیون به وحشت انداخت که نکند فردای آن روز، پس از پایین کشیدن مجسمه مردم به پادگان ها بروند.
وی تصریح کرد: همین چند ساعت تأخیر سبب شد تا مأموران شاهنشاهی که وحشت زده از خشم و خروش انقلابی انقلابیون در روز بعد بودند، در نیمه های شب خود مجسمه را پائین بکشند و به پادگان شهر همدان انتقال دهند.
زنگنه عنوان کرد: البته روایتی تأیید شده نیز است که این اقدام به تدبیر و توصیه مؤکد آیت الله مدنی انجام گرفت تا مأمورانی که خود از جنس مردم بودند با ملت انقلابی رو در رو و درگیر نشوند.
این کارشناس ارشد تاریخ ادامه داد: ساواک که دست پرورده سرویس های جاسوسی امریکا و موساد بود در آن روزهای پر التهاب چماق به دستان و اوباش را برای ضربه زدن به مردم از درون خودشان مأمور کرده بودند، اما نمی دانستند که فاتحه پهلوی با فرار شاه خوانده شده بود انقلاب راهی جزء پیروزی نداشت.
انتهای پیام/ز