• امروز : جمعه, ۲ آذر , ۱۴۰۳
  • برابر با : Friday - 22 November - 2024
4

هدف تظاهرکنندگان در زمان شاه دفاع از وطن و ناموس بود

  • کد خبر : 27697
  • 30 مهر 1398 - 18:27
هدف تظاهرکنندگان در زمان شاه دفاع از وطن و ناموس بود

جانباز واقعه ۳۰ مهر گفت: در دوران قبل از انقلاب تظاهرات زیادی علیه رژیم شاهنشاهی می کردیم و تنها هدف ما از این تظاهرات ها دفاع از ملت، وطن و ناموس بود. کمال عنایتی، جانباز واقعه ۳۰ مهر در گفتگو با خبرنگار عصرهمدان، بابیان اینکه واقعه ۳۰ مهر به علت موردضرب و شتم قراردادن دانش […]

جانباز واقعه ۳۰ مهر گفت: در دوران قبل از انقلاب تظاهرات زیادی علیه رژیم شاهنشاهی می کردیم و تنها هدف ما از این تظاهرات ها دفاع از ملت، وطن و ناموس بود.

کمال عنایتی، جانباز واقعه ۳۰ مهر در گفتگو با خبرنگار عصرهمدان، بابیان اینکه واقعه ۳۰ مهر به علت موردضرب و شتم قراردادن دانش آموزان دختر دبیرستان پروین اعتصامی توسط مامورین شهربانی رخ داده است گفت: پس از این اتفاق مردم غیرتمند همدان به خیابانها رفتند وجلوی مدرسه آخوند تجمع و تظاهرات کردند.

وی، با اشاره براینکه روز واقعه در حال کار ساختمان سازی بوده است اما پس از اطلاع تجمع در خیابان شهدا به همراه خواهر خود در محل حاضر شده است افزود: خانواده من مذهبی بود و اقوام بنده چندباری زندانی ساواک شده بودند به همین دلیل میدانستم که رژیم شاه ستمکار است.

عنایتی با تاکید براینکه مردم در روز واقعه با سنگ از خود دربرابر نیروهای نظامی رژیم که اسلحه های مختلف داشتند دفاع میکردند تصریح کرد: با این وجود که تنها سلاح ما سنگ بود اما نیروهای نظامی رژیم از ما میترسیدند و فرار میکردند.

این جانباز واقعه ۳۰ مهر با اشاره بر شیوه مجروح شدن خود اظهار کرد: در آن لحظات شعارهای بگو مرگ برشاه در خیابان پیچیده بود و مقابل نیروهای شاهنشاهی بودبم که ناگهان احساس کردم پایم در حال داغ شدن است و سپس متوجه شدم تیر به استخوان ران پایم برخورد کرده.

وی، ادامه داد: بعداز این اتفاق دوستانم مرا به سرگذر بردند و چون احتمال دستگیریمان توسط ساواک وجودداشت زیر پل رودخانه قایم شدم و بعداز تاریکی هوا بنده را به دکتر معز رساندند که ایشان پس از دیدن من گفت باید به بیمارستات بروم و چون پزشکان بیمارستان اکباتان انقلابی بودند به آنجا رفتیم.

عنایتی با بیان اینکه آنروز مردم همدان برای اهدای خون جلوی بیمارستان جمع شده بودند افزود: به محض باز شدن درب آمبولانس خواهر و مادرم را دیدم که برای اهدای خون در آنجا حضورداشتند و دران لحظات فقط اتحاد و یکپارچگی مردم را می دیدم.

این جانباز واقعه ۳۰ مهر با تاکید براینکه ان دوران اختناق شدیدی حاکم بود تصریح کرد: انقلاب هنوز پیروز نشده بود و ساواک به طور دائم به بیمارستانها می آمد و درپی دستگیری انقلابیون بود و حتی میخواستند مارا دستگیر کنند که پزشکان با اعتصاب خود مانع از انجام این کار شدند.

وی، با بیان اینکه اعصاب پایش قطع شده است و دارای نقص عضو است ادامه داد: من خوشحال هستم که که توانستم کاری برای انقلاب انجام دهم و میدانم کاری که کردم بی ثمر نخواهد بود چرا که ادامه دهنده راه شهدا بوده و هدف ما از تظاهرات دفاع از ملت و ناموس بوده است.

انتهای پیام/س

 

لینک کوتاه : https://asrehamedan.ir/?p=27697

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰
به نظر من !!!

سیزده − یک =