شهید علی ادیانی کبیر:
بنام خدای بزرگ، بنام خدای توانا، اینک نیت نوشتن مطلبی را ندارم بلکه میخواهم درد و دل کنم تنها کاغذ و مرکب در دسترس میبینم و فکر میکنم چه خوب مینویسم احساس میکنم در زندگی تنها و غریب مانده ام دوستان میخندند ولی من در گوشه ای گریه میکنم به حال خود از هر چه ناامید میشوم فقط امید را به خدا میبندم.
شهید علی ادیانی کبیر:
به امید آنکه تمام ریاها از بین برود و اعمال علی گونه بر تمام جهان مستولی گردد.