به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصرهمدان»؛ بی تردید در نظام اجتماعی، ارتباطات و تعاملات و رفتارهای جمعی بعضا منتهی به برخی اختلافات و منازعات میگردد که این دعاوی یا امری خصوصی و مدنی به شمار می ایند و یا موضوعی عمومی بوده و مستلزم یک پاسخ جامعوی میباشند.
از طرفی در هر نظام حقوقی حکومتها به دنبال سازماندهی روابط مدنی بوده و در دعاوی ناشی از ان این افراد هستند که خود باید از منافع خویش صیانت یا دفاع نمایند و اگر ضرر یا خسارتی در این فرایند به شخصی وارد شود، مکلف است دلایل خود را به مراجع اداری یا قضایی رسیدگی کننده به اختلاف ارایه نمایند.
اما در رفتارهای مخل نظم عمومی که در حالت کلی به ناهنجاری های اجتماعی معروفند، بلحاظ حفظ نظم عمومی هر دولت و حکومتی مکلف به تصویب قوانینی جهت برخورد با ناقضان ان حسب مورد بر اساس تخلف یا بزه ارتکابی میباشند که از انها به مقررات کیفری یا جزایی و ادای و انتظامی یاد میشود.
در خلال این ساختار، اصولا اشخاص در دعاوی شخصی خود تمایل دارند بیشترین بهره را از ظرفیت دستگاههای حکومتی برای اثبات ادعای خود ببرند و همواره در ادعاهای خصوصی تقاضای بازداشت، تنبیه و مجازات فرد مقابل را دارند.
از این خلا، تقاضا و تمایلات اجتماعی، افراد سودجو میتوانند بیشترین بهره را ببرند!
رسانه معاند با بهره گیری حداکثری از این بخش، هنگامی که مدعی قادر به اثبات ادعای خود از طریق قانونی نیست، وارد شده و مانند پتروس فداکار اقدام به رسانه ای کردن ادعاها مینماید و هم به هدف خود در جذب مخاطب و اثبات فداکاری خود به کشور متخاصم میرسد و هم به محلی جهت تسویه حسابهای شخصی، صنفی و اداری تبدیل میشود.
این رسانه نما مردم همدان را خوب شناخته است ولی ظاهرا هنوز مردم او را نشناخته اند.