کارمندان دستگاه قضایی، همان هایی که زندگی خود را با اضافه کاری های بسیار بدون دستمزد، برای اقامه عدل وقف کرده اند، این روزها بیشتر از همیشه از حقوق های حداقلیشان گلایه مندند، کارشان سخت تر از کار در معدن است، چرا که درگیری های طرفین پرونده های قضایی هم روح و روانشان را خسته کرده.
به گزارش خبرنگار عصرهمدان؛ روزها و روزها و سال های سال است، ساعت هفت و نیم که می شود از درب دادگاه وارد می شوند و ساعت نامعلوم از همان درب خارج.یکی ساعت ۱۵، یکی ساعت ۱۶ و آن یکی هم حتی کشیک کار می کند تا مبدا حقی از صاحب حقی ضایع شود، حتی مدام مجبورند تماس های مکرر اعضای خانواده خود را بی پاسخ بگذارند تا فرصت داشته باشند به داد مردم برسند.
اعتصاب و اعتراضی هم نمی کنند، نه از روی بی خیالی و نه از روی ترس، بلکه از روی مردم داری، نمی خواهند تا کار مردم بر روی زمین بماند.
* زندگی هایی که وقف اقامه عدل می شود
اینان همان دادرسان هایی هستند که خود را در مسیر اقامه عدل وقف کرده اند و در این اوضاع بد اقتصادی با کف حقوق زندگی خود می گذراند.
معیشتشان تنگ است تنگ، هم از درون می سوزند و هم از بیرون، از درون می سوزند، برای آن که با این حداقل حقوق هایشان نمی توانند از پس خرج و مخارج های امروزی برآیند و از بیرون می سوزند چرا که برخی ناجوانمردانه تصور می کنند که کارکنان دستگاه قضایی حقوق های چنین و چنانی و آنچنانی دارند و هنوز مجلس یازدهم که گفته می شد مجلس انقلابی است! قدم اثربخشی برای سرعت بخشیدن به تصویب طرح تسری حقوق آنان برنداشته است.
*کارمندان دادگستری دستمزدی برای اضافه کاری ندارند
در این باره احمد یکی از کارمندان این دستگاه در گفتگو با خبرنگار ما می گوید: سال هاست که اضافه کاری های ما را قطع کرده اند و من با ۲۰ سال سابقه کار هنوز کف حقوق دریافت می کنم.
وی اظهار کرد: اعتصاب هم نمی کنیم که یک عده از خدا بی خبر بیایند و از ماجراها سوءاستفاده کنند، از سویی دیگر هر لحظه باید پاسخگوی ارباب رجوهایی باشیم که زندگی و حتی جان و مال آنان به حضور ما بستگی دارد، نمی شود کار مردم بر روی زمین بماند.
* کاری سختتر از معدنکاری؛ روح و روان هایی که خسته شده اند
رضا کارمند دیگر دادگستری هم در گفتگو با خبرنگار ما، از سختی کارشان گفت، آنجا که کار در دادگاه را از کار در معدن دشوارتر توصیف می کند؛ کار در معدن جسم و تن را خسته می کند، اما کار در دادگاه روح و روانت را می آزارد.
او ادامه می دهد: در دادسراها و دادگاه ها هر دو طرف پرونده ناراحت و عصبانی هستند، یکی پیدا می شود که مال و زندگی اش را باخته و طرف مقابلش از خطای کرده پشیمان نیست و جر و بحث های مدام طرفین این پرونده ها و صداهایی که آرام نمی گیرد!
یکی فرزندش را در نزاعی از دست داده و آن یکی مالش را بر سر قمار زندگی باخته، یکی دیگر هم می بینیم که با هر عمل خلافی زندگی را برای خانواده اش دشوار کرده، دعواهای کوچک و بزرگ از خانوادگی و کوچه و بازار گرفته تا اختلاس های کلان همه در این دادگاه ها مورد بررسی قرار می گیرند و این کارمند دادگاهست که جانش اینجا آزرده خاطر می شود.
*از وقت خانواده ام برای دادرسی به کار مردم گذشته ام
مریم بانوی دیگری از کارمندان دستگاه قضایی هم به خبرنگار ما، گفت: کار در دادگاه بسیار دشوار است و باید دقت بسیار داشت، بارها شده از وقت خود و خانواده ام زده ام، آن هم بدون دستمزی برای اضافه کاری تا یک متهم به زندان نرود.
او می افزاید: می توانم همان ساعت ۱۴ که می شود کار را تعطیل کنم و به خانه بروم، چرا که تعهد کاری ام همان ساعت ۱۴ است، اما تعهد اخلاقی را چه کنم؟ بالاجبار ساعت های بسیار دیگری برای دادرسی به امور مردم کار می کنم و کار می کنم و کار…
*از تسهیلات کم بهره هم محروم هستیم
و علی دیگر کارمند دادگستری می گوید: با این حقوق ها آن هم بدون هیچ پاداش و مزایایی نمی توانیم از پس خرج و مخارج زندگی برآییم، می گویند رشد جمعیت پایین است و به سمت فرزندآوری حرکت کنیم، با کدام حقوق؟ با این کف حقوق ها در زندگی دو نفره خود و همسرم مانده ام چه رسد که!… بماند…
* اینجا دادرسان ها دادرسی ندارند
او تصریح کرد: یکی از همکارانم صاحب دو فرزند است، وامی هم که می خواست از دادگاه بگیرد به دلیل آن که سود ۱۸ درصدی داشت پشیمان شد، بدان معنا که لااقل تسهیلات کم بهره هم به ما نمی رسد، تا با حداقل ها زندگی یمان را اداره کنیم.
علی افزود: اینجا ما را دادرس می دانند، اما خودمان دادرسی نداریم و معلوم نیست چرا مجلسی ها فکری برای این قشر از جامعه ندارند، قشری که تمام زندگی خود را برای دادرسی و برپایی عدالت اجتماعی فدا کرده اند.
*تعلل مجلسی ها برای تصویب طرح تسری حقوق کارکنان دستگاه قضایی برای چیستا!
خبرنگار عصرهمدان؛ در گزارش های آتی به دنبال تک تک اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس می رود تا پیگیر چرایی تعلل آنان در امر بررسی حقوق های کارمندان دستگاه قضایی باشد.
انتهای پیام/ز